Category Archives: Kill Bill

Ό,τι με πριζώνει

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩΩΩΩΩΩΩΩΩ…

Θυμός, οργή, θλίψη, απογοήτευση, παραίτηση και ξανά μανά απ΄την αρχή… Αυτό το γαϊτανάκι συναισθημάτων πρωταγωνιστεί τον τελευταίο καιρό  εντός μου και γνωρίζω πως δεν είμαι η μόνη που νιώθει έτσι.

Όλα όσα μας ανακοινώνονται τον τελευταίο καιρό αφορούν την άθλια οικονομική κατάσταση που μας έφεραν οι κυβερνώντες των τελευταίων 20+χρόνων, έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας  κι ακόμα δε φαίνεται το τέλος της. Καλούμαστε πάλι να πληρώσουμε όσοι δε φταίμε, μέσα σ΄αυτούς κι οι εκπ/κοί, που είναι αμφίβολο αν θα προλάβουμε να γίνουμε κάποτε στα βαθιά γεράματα συνταξιούχοι , όσοι κι αν ζήσουμε ως τότε.

Τα κορόιδα που προπληρώνουμε το φόρο μηνιαίως, που μας κάνουν κρατήσεις για μια σύνταξη που δε θα πάρουμε ποτέ, για μια  ασφάλιση που φθίνει συνεχώς με το μεγαλύτερο χρεώστη το κράτος, που στην πλάτη μας  έπαιξε τους μόχθους μας στο τζόγο με την ανοχή των πουλημένων συνδικαλιστικών ηγεσιών μας.  Ήδη μετρούν 18.000 οι συνταξιούχοι που περιμένουν και χρήματα γιοκ!

Πως να μη νιώθω οργή που βλέπω πως κατρακυλάμε απ΄το κακό στο χειρότερο χάνοντας τα κεκτημένα δικαιώματά μας  που άλλοι αγωνίστηκαν χρόνια να τα κερδίσουν και να μη νιώθω θλίψη που ελάχιστοι μόνο αντιστέκονται σ΄αυτό το χάλι? Που βλέπουν τόσο κοντόθωρα ώστε όταν πάθουν το κακό να παίζουν τους «Μοιραίους «;

Ένας επιπλέον λόγος είναι πως η α/θμια εκπ/ση κι όσοι εργάζονται σ΄αυτήν  έχουν τη «χαρά» να είναι φέτος στο στόχαστρο της πολιτικής των κυβερνώντων, που θα περάσουν όλα όσα δεν μπόρεσαν ή πρόλαβαν οι προηγούμενοι. Μας προειδοποίησε με την ανάληψη των καθηκόντων της άλλωστε η υπουργός (μη χέσω) . (π.χ. 27άρια κι άνω τμήματα πρώτης, ειδικότητες μετά τις διακοπές των Χριστ/νων, υπολειτουργούντα ολοήμερα κλπ. )

Ετοιμάζοντας τα νέα μέτρα έχει αμολήσει τα «κοράκια» της (βλ. δημοσιογράφους που τα παίρνουν χοντρά από παντού)  στα μέσα ενημέρωσης (ειδικά σε ιδιωτικό κανάλι, που κόπτεται συνεχώς για το περιβάλλον, και τα συν αυτώ εφημερίδα, ραδιόφωνο  κλπ ) να κατηγορούν τους εκπ/κούς πως πλεονάζουν σε κάποιες περιφέρειες , πως ουσιαστικά αμείβονται για μια όχι και τόσο κοπιαστική εργασία αν τις συγκρίνει κανείς με τις ώρες των άλλων εργαζόμενων (κατέχει καλά το «διαίρει και βασίλευε») κλπ.

Πρόσφατα κοπτόταν κάποιος απ΄αυτούς πως για την αδυναμία του ταμείου να πληρώσει φταίνε οι συμαβασιούχοι που μονιμοποιήθηκαν έχοντας πληρώσει όχι όση ασφάλιση τους αναλογούσε! ΜΠΑΣΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! Ποιος έπαιξε τ’ αποθεματικό μας στα δομημένα ομόλογα? ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!

Αυτή τη βδομάδα λοιπόν το τελευταίο που με απασχόλησε ήταν το δημοσίευμα της γερμανικής φυλλάδας γιατί μόλις ανήγγειλε η υπουρχέσα μας στους «συνδικαλιστές» της κυβερνητικής παράταξης τι μας έχει για μετά:

Θα γίνουν συμπτύξεις σχολείων  και καταργήσεις θέσεων,θα χωρίζονται από 30 και άνω τάξεις σε τμήματα , θα καταργήσει τα τμήματα ένταξης (στα οποία βοηθούνται οι μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες), θα καταργήσει τις ειδικότητες στα ολοήμερα, θα επεκτείνει το υποχρεωτικό τυπικό ωράριο,  θα διορίσει 7.000 λιγότερους εκπ/κούς κι αντί Αναπληρωτών θα βάλει ωρομίσθιους (αυτoί που ωρύονταν πως θα καταργήσουν την ωρομισθία!) θα βγάλει τους αιρετούς απ΄τα Υπηρεσιακά συμβούλια (κάποιοι τους χαλούσαν το μαγείρεμα!)  και το κερασάκι στην τούρτα με τον «Καλλικράτη», που η χρηματοδότηση των σχολείων θα περάσει με ποσοστά σε δήμο, γονείς και «χορηγούς». Σκατά!

Και σήμερα έμαθα πως για ψυχολογικούς λόγους ο GAP δε θα μας κόψει μονομιάς τον 14ο , αλλά σε δόσεις. Κι εγώ θα ‘θελα να του κόψω σε δόσεις και με την ακριβη  σειρά: τα πόδια, τα χέρια και  ό,τι άλλο περισσεύει! 👿

ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ!

Γαμώ τη μπανανία τους, γαμώ! 😡 😡 😡 😡

2010 sucks

Είχα αποφασίσει να μη γράφω στο μπλογκ γκρίνιες, αλλά δεν πάει άλλο. Το 2010 έχει μπει φορτσάτο και μου έχει αλλάξει τα φώτα. Η καλή μέρα απ ΄το πρωί δε φαίνεται?

Πάνω που στρώνουν τα πράγματα και παίρνω μια ανάσα , να οι καινούριες εμπλοκές. Η πιο πρόσφατη είναι η αρρώστια της μαμάς μου που ξεκίνησε από μικροπονάκια που τα τραβούσε σε γκρίνια και φτάσαμε σε ζόρικους πόνους και κρίσεις. Σήμερα έκανε αξονική μέσης και σπονδυλικής στήλης  και αναμένουμε τη διάγνωση.  Η δική μου ψυχολογία σε μαύρα χάλια, λόγω της συνεχόμενης γκρίνιας τις πρώτες μέρες και τώρα πια που τη βλέπω πόσο πονάει. Προχθές έφτασα στο σχολείο χωρίς την τσάντα μου και δεν θυμόμουν καθόλου πως μπήκα στ΄αμάξι. Σκ@τά…

Νοστάλγησα το ’09 γμτ. Γι αυτό την επόμενη Κυριακή θα πάω στο anti-voodoo πάρτι, μπας και αλλάξει τίποτε, αλλιώς με βλέπω σε λίγο να κυκλοφορώ με δυο πλεξίδες σκόρδα αντί κασκόλ.  Τουλάχιστον να περάσουμε καλά. 🙂 Όσοι πιστοί προσέλθετε… 🙂

5 μικρά καθημερινά πράγματα που μου σπάνε τα νεύρα

Με προσκάλεσε η Κροτ να γράψω 5 πράγματα που κάνουν τα νεύρα μου τσατάλια. Εύκολοο!

1. Η συμπεριφορά των Νεοελλήνων, όταν πιάνουν τιμόνι. Δε φταίω εγώ που βρίζω και μουτζώνω, όταν ο κάθε π@π@ρ@ς -ενώ περιμένω κανονικά στο φανάρι θέλει να μπει μπροστά μου με το έτσι θέλω, γιατί νομίζει πως είναι μάγκας.  Τον π@ύλο…

2. Ο κομπλεξικός μαλάκας της διπλανής πόρτας -κυριολεκτικά- που ενώ έχει πάρκινγκ ιδιωτικό αφήνει το suv του μπρος απ΄το σπίτι μου, κλείνοντας μου το δρόμο το πρωί, γιατί  ζορίζεται να το παρκάρει.Να γκρεμίσεις τη μάντρα σου, ρε γύφτο που το παίζεις «άρχοντας» στα 65 και να το βάλεις. So fuck you anyway!

3. Η έλλειψη των στοιχειωδών τρόπων. Π.χ. Ότι το πρωί λέμε καλημέρα, όταν συναντάμε κάποιο γνωστό, πόσο μάλλον στην αυλή του σχολείου, χτυπάμε την πόρτα πριν μπούμε κάπου, κλείνουμε την πόρτα πίσω μας όταν μπαίνουμε ή βγαίνουμε, μαζεύουμε τα πράγματά μας, μιλάμε στον πληθυντικό σε μεγαλύτερους μας κ.α.Έλεοος!

4. Το στυλάκι πως ο/η κάθε δάσκαλος/α είναι υπάλληλός μας και ενώ μας καλεί απ΄την πρώτη τάξη ακόμα να συζητήσουμε τα προβλήμτα του παιδιού , του/της μιλάμε υποτιμητικά και αφήνουμε παραγγελία τηλεφωνικά να μας πάρει, γιατί έχουμε και δουλειές (ξύσιμο). Άι πνίξου, μ@λ@κισμένη, που ήσουν άξια εσύ για μάνα.

5. Το να καταχράζεσαι επανειλημμένα το χρόνο των παιδιών και να ‘χεις το θράσος να κάνεις παρατήρηση, γιατί δεν διακτινίζομαι στην εξωτερική πόρτα με το που χτυπάει, όταν έχω εφημερία, να σ΄ανοίξω. Άι χάσου, ξινομούρα.

Προσκαλώ τους :

Εύη,

Γοργονίτσα,

Μεγαλειοτάτη,

Aura Voluptas,

και Θαλασσομπερδεμένη.

Όποιος άλλος θέλει, έχει το ελεύθερο. Καλό μήνα!

Λαμπιόνια

downsview_park_trail-of-lights_night_01

Γέμισε ο τόπος από δαύτα.Κάποιοι απ΄τα μέσα του Νοέμβρη ξεκίνησαν (όπως στο Αμέρικα). Απ΄τον ελάχιστο στολισμό (δέντρο, σειρές από πολύχρωμα φώτα στο μπαλκόνι) ως το σούργελο που καταντά  διαφήμιση των παιχνιδάδικων :

«Έλα, πάρε, πάρε! Καμπάνες έχουμε, αστέρια έχουμε, δέντρα μικρά-μεγάλα έχουμε.

Θες Αγιοβασίλη κλέφτη? Έχουμε!

ΑγιοΒασίλη λοκατζή ? Κι απ’ αυτό έχουμε!

Θες   χιονάνθρωπο μεγαλύτερο κι από σένα? Έχουμε!

Δεκάδες μέτρα από πολύχρωμα φώτα? Έχουμε.

Κάν’το σπίτι σου τσίρκουλο , μπορείς!!»

Έλα, ανθρωπάκο πάρε, σκέπασε τη μαυρίλα με πολύύύ φως. Δείξε πως εσύ μπορεί  να ζορίζεσαι να τα βγάλεις πέρα, αλλά την γ@μημένη (Δ)ΕΗ έχεις να την πληρώσεις. Τι στο διάολο? Τόσα (εορτο)δάνεια. Ένα ακόμα για το ρεύμα θα το βάλεις. Να μπεις στο μάτι του γείτονα. Θα του δείξεις εσύ!!!

Όμως αυτήν τη «χαρά», την τόσο εξόφθαλμη που τους πετάς στα μούτρα – κακοποιώντας την αισθητική μερικών – δεν τη θέλουνε. Γιατί ξέρουν πως ούτ’ εσύ τη νιώθεις πραγματικά.  Μόνο τα παιδιά – κάποια τυχερά – τη νιώθουν. Συμμερίσου το γαμώτο  κι αν θες να εξαγοράσεις  το κενό σου, κάν΄το πιο διακριτικά.

Αλλιώς τη γουστάρει ο οργανισμός σου τη σφεντονιά στα κ@λ@λαμπιόνια σου.   Μην τολμησεις να παραπονεθείς! 👿

Λογοκρισία και σκοταδισμός

Διάβασα προ ολίγου αυτήν την είδηση και έμεινα άναυδη.

Την έγκριση της συμμετοχής μαθητών του γυμνασίου και του λυκείου στην έκθεση με έργα χαρακτικής του Πικάσο στο Τελλόγλειο, ανακάλεσε ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Θεσσαλονίκης Θεόδουλος Ταπανίδης μετά από παράπονα γονέων για «άσεμνο» χαρακτήρα.

Είναι δυνατόν να στερούμε από τα παιδιά τις σπάνιες ευκαιρίες να γνωρίσουν και να ξεναγηθούν στα έργα ενός καλλιτέχνη τόσο σημαντικού, όπως ο Πικάσο? Δεν είναι μέσα στο ρόλο του σχολείου να δώσουμε ευκαιρίες και ερεθίσματα για διαμόρφωση καλλιτεχνικής παιδείας?

Και μη μου πείτε να πάνε με τους γονείς τους σε ώρες εκτός σχολείου. Πόσοι απ΄τους μαθητές έχουν την ευκαιρία- νομίζετε- να πάνε σε εκθέσεις ή και θέατρο? Είτε οικονομικοί οι λόγοι είτε επειδή δεν είναι συνήθεια της οικογένειας είτε λόγω έλλειψης ελεύθερου χρόνου πολλά αποκλείονται. Γι αυτό το σχολείο έρχεται να συμπληρώσει τις ελλείψεις αυτές. Είναι χρέος του. Όχι, όπως βλέπω εδώ που κάποια Γυμνάσια και Λύκεια πάνε εκδρομή σε εμπορικά κέντρα (Mall).

Παραπονέθηκαν οι γονείς για το άσεμνο του χαρακτήρα των έργων του? Αναρωτιέμαι πόσοι απ’ αυτούς «ξεχνούν» τα παιδιά τους μπρος στην τηλεόραση όπου από νωρίς σκηνές με ωμή βία και ακατάλληλες ερωτικές σκηνές γι ανηλίκους προβάλλονται. Ή αγνοούν για τα βιντεάκια που κυκλοφορούν στα κινητά τους με τέτοιες σκηνές?

Ολοταχώς προς τα πίσω πάμε. Όσο για το στέλεχος αυτό της Εκπ/σης, όπως έγινα πέρσι οι κρίσεις τους και είναι επιλογές της κυβέρνησης- μέσω του δούρειου ίππου της συνέντευξης- απλά εξίσταμαι.

Βέβαια δεν θ΄απορήσω αν μαθευτεί πως στην ανάκληση έχει βάλει το χεράκι της κι η εκκλησία. Πέρασε απ΄το νου μου αμέσως, τ΄ομολογώ.

Υ.Γ. Όχι , αυτό το ποστ δεν είναι ενημερωτικό. Θυμωμένο είναι πολύ! 👿

Θέλω

1830712458_88830ad399_m.jpg

 

«I was a little girl, alone in my little world, who dreamed of a little home for me.»

Και να κλείνω απέξω όσους θέλουν μια φιγούρα από εύπλαστο πηλό, μια μαριονέτα που να την κατευθύνουν όπου θέλουν, σύμφωνα με τις κοινωνικές συμβάσεις. Κι ας είναι οι «δικοί» μου. Μεγάλωσα πια και δεν μπορώ να σκύβω το κεφάλι …

Υ.γ.Η φωτογραφία από δω.

INFERNO

dspphoto.jpg

Δυστυχώς όμως στη δική μας κόλαση βρίσκονται αυτοί που δε φταίνε!

ΠΟΤΕ ΘΑ ΔΙΚΑΙΩΘΟΥΝ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ??????? ΠΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΣ????

ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΩΡΑ! !!!! ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ!

Οργή

Απ ΄το μεσημέρι που άνοιξα την τηλεόραση, για να δω αν θα τη βγάλουμε καθαρή, μιας και κάποιοι αποφάσισαν να παίξουν ρώσικη ρουλέτα στην πλάτη μας με την φωτιά σε απόσταση 500 μέτρων από δεξαμενές πετρελαίου(Πετρόλα) και εργοστάσιο πυρομαχικών (πρώην Πυρκαλ) δεν την έχω κλείσει! Οργή μεγάλη προς όλους αυτούς! (Μα τι εξυπηρετούσε η συγκεκριμένη εστία δεν μπορώ να καταλάβω, εκτός κι αν θέλανε να δομήσουν ξανά ό,τι θ΄απέμενε απ΄το λεκανοπέδιο! )

Είδα με αγανάχτηση ανθρώπους σε πολλά μέρη που κάηκε το βιος τους και φρίκη στην απόδειξη πόσο ανυπεράσπιστοι είμαστε, θυμός για τόσες ζωές χαμένες και και λύπη! Γιατί όλα αυτά ? Αυτοί που βάλαν τις φωτιές με τόσο αίμα πάνω τους πώς μπορούν να ζουν? Δεν τους βαραίνει?

Update: Για ποια δέντρα έκλαιγα εγώ???????? Εδώ κάηκε κόσμος , μικρά παιδιά!
ΔΕΝ ΤΟ ΧΩΡΑΕΙ Ο ΝΟΥΣ ΜΟΥ!

Ντρέπομαι που ΄μαι σπίτι μου κι ασφαλής (για την ώρα) κι ανησυχώ και για τ΄ανίψια που ΄ναι στου Ζωγράφου!

ΕΛΕΟΟΟΟΟΟΟΟΣ!

Isola di Spezzie

Οι Σπέτσες – το νησί των αρωμάτων – χρωστά το σημερινό του όνομα στους Ενετούς, οι οποίοι το ονόμασαν Isola di Spezzie, που σημαίνει μυροβόλο νησί, λόγο των πολλών αρωματικών φυτών του. Κατά την αρχαιότητα το νησί ονομάζονταν Πιτυούσα που σημαίνει πευκόφυτος . Είναι ένα αρχοντικό νησί, με μεγάλη ναυτική παράδοση, πολυσήμαντη ιστορία και ιδιαίτερη κουλτούρα, που προσέφερε πολλά στην Ελληνική επανάσταση.

 

Η Ντάπια

Κατέφτασα Κυριακή μεσημέρι μετά από μια «φοβερή» εξυπηρέτηση με το ΚΤΕΛ στην Κόστα και πήρα την «παντούφλα» γι απέναντι. Τότε συνειδητοποίησα πως αρχίζουν οι διακοπές! Το ψάρι όμως βρωμάει απ΄το κεφάλι.Η καλή αρχή φάνηκε δλδ. Βρήκα την αδερφή άρρωστη με ημικρανία και τη μάνα μου ολοφυρόμενη.

 

Άγιος Μάμας

Ναι, ο γκαντεμομαγνήτης μου θέρισε πάλι. Είχαμε κανονίσει με την αδερφή και τα δυο ανίψια να πάμε και τελευταία στιγμή μας φορτώθηκε κι η μήτηρ, από σφάλμα της αδερφής μου. Εγώ της το ξέκοψα, αλλά εκείνη για διάφορους λόγους δέχτηκε. Άλλο να το ζείτε κι άλλο να σας λέω, τι ωραία που περνούσαμε, στο ξενοδοχείο, στην παραλία και στη βόλτα. 😈

 

Η θέα απ΄την ταράτσα προς την Κόστα

Τις πρώτες δυο μέρες χρησίμευα ως σάκος του μποξ μεταξύ τους, μιας και το μετάνιωσε η αδερφή τη δεύτερη μέρα πικρά. Απ΄την τρίτη μέρα περιέλαβε και μένα το στόμα της μαμάς. Σκέτη απόλαυση, μόνο που εγώ την είχα και στο δωμάτιο αυτή τη χαρά. 👿 Ευτυχώς που δε μας χρέωσαν ταράτσα στο ξενοδοχείο, γιατί εκεί την έβγαζα μεσημέρια και βράδια με το mp3-player.

 

Όταν αλλάζαμε παραλία μας κρέμαγε μούτρα, σα μωρό, γιατί είχε συνηθίσει την προηγούμενη, στη βόλτα δεν άντεχε πάνω από μια ώρα, ξύπναγε απ ΄τι ς 7.30 (γκρρρρρρρρρρ!) και εισέβαλε στα δωμάτια κι άλλα τέτοια ευχάριστα.

Το σπίτι της Μπουμπουλίνας

Κατά τ’ άλλα υπέροχο είναι το νησί, με ωραίες παραλίες, που πας με θαλάσσιο ταξί ή με λεωφορείο. Μέναμε σ΄ένα πολύ περιποιημένο συγκρότημα ενοικιαζόμενων με πισίνα. Επισκεφτήκαμε το σπίτι της Μπουμπουλίνας, που λειτουργεί σαν ιδιωτικό μουσείο. Βολτάραμε στη Ντάπια όπου φάγαμε βάφλα με παγωτό και αμυγδαλωτά (όλα διαίτης! 😛 ) και στο παλιό λιμάνι, όπου είδα καταπληκτική την πανσέληνο , κατακόκκινη σαν αίμα και με μάγεψε!

Γυρίσαμε δε από κει με άμαξα κι εγώ προσπάθησα ν΄αναπτερώσω το ηθικό παρωδώντας σκηνή κλασσικής ελληνικής ταινίας, αλλά στην πρώτη στροφή παραλίγο να σκάσω στο δρόμο σαν καρπούζι, οπότε σταμάτησα εγκαίρως! 😀

Ένα-δυο βράδια πριν την Πανσέληνο

Τη μέρα της επιστροφής θα τη θυμάμαι , ως λύτρωση.

Υ.Γ. Περισσότερες φωτογραφίες και περιγραφές για το πώς πέρασα στη Νήσο, στο επόμενο ποστ! 😉

Δεν…

girl_in_distance.jpg

Είναι δυο μέρες τώρα, δεν ξέρω μπορεί να φταίει η ζέστη, αλλά έχω μπει σ΄ένα περίεργο τριπάκι.

Απ΄τη μια να ξανασυναντάς γνώριμες καταστάσεις βιωμένες κι ιδωμένες από άλλα μάτια που σε κάνουν να σκέφτεσαι ξανά όχι τόσο ευχάριστα πράγματα, που τα ΄χες θάψει στο πιο κρυφό συρταράκι του μυαλού, χωρίς αυτό να μειώνει την αξία και το φοβερό θάρρος αυτού που τα έγραψε. (Με τόσους ανεγκέφαλους που κυκλοφορούν, δε φοβάται άραγε την κακία τους?)
Και πόσο εύκολα ξαναβγαίνει το ρημάδι το «γιατί κι εγώ?» στην επιφάνεια.

Απ΄την άλλη μια βραδιά που αλλιώς είχε προγραμματιστεί κι αλλιώς εξελίχθηκε. Και στο τελείωμα η χαριστική βολή, τα τραγούδια όλα μαζεμένα που σε ξαναγυρνάνε πολλά χρόνια πίσω και γίνεσαι πάλι έφηβη, 24 χρόνια μείον. Σε κάνουν να λες «πού ‘σουνα νιότη που ‘λεγες, πως θα γινόμουν άλλη». Τι λαχταρούσες, τι έλπιζες, τι προσπαθούσες και τι έγινε τελικά.
Τα λέει το τραγούδι μου φαίνεται όλα «…αυτή η άνοιξη καθόλου δε μ΄αγγίζει...» .

Κι από πάνω να τρως τα 28άρια καταμεσήμερο κι ούτε καν μέσιασε ο Μάης, φτιάχνοντας στο μίξερ μια δολοφονική διάθεση!

Κι έρχεται κι αυτή η Κυριακή γμτ μου!

Τάνια Τσανακλίδου «Πάρτε με σύννεφα μαζί»