Είμαστε πλέον στο παραπέντε της αυριανής εκλογικής αναμέτρησης.Τούτη τη φορά έφτασα στο σημείο να σκεφτώ σοβαρά την αποχή για πρώτη φορά στα τόσα χρόνια που ψηφίζω. Σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις έκανα εντατικές προσπάθειες να πείσω τον κόσμο να ψηφίσει. Το ότι έφτασα να σκεφτώ την αποχή έχει πολύ προφανή αιτία: τα τελευταία 2 χρόνια, που έδωσαν την χαριστική βολή στην πίστη μου στον κοινοβουλευτισμό και στον πασιφισμό μου.

Να ξεκαθαρίσω πως δεν προσγειώθηκα ξαφνικά σε τούτο το σημείο της γης . Χρόνια τώρα προσπαθώ να ‘μαι ενεργός πολίτης ξεκινώντας απ΄τη δουλειά και το σύλλογό μου, την τοπική κοινωνία και γενικά πιστεύοντας πως ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός και παλεύοντας γι αυτό με όποιο τρόπο μπορώ. Δεν ήμουν ανίδεη για τη λαίλαπα που ερχόταν, απλά το να τη ζεις ξεπερνάει τη φαντασία.

Σαν σήμερα πριν δυο χρόνια ήταν η πολύ μεγάλη διαδήλωση-συγκέντρωση που είδαμε πολύ πιο καθαρά όλοι το πρόσωπο της βίας και ως σήμερα αντιληφθήκαμε ακόμα καθαρότερα τι σημαίνει περιστολή των δικαιωμάτων μας. Πιστεύω ελάχιστα πια πως αυτές οι εκλογές θα αλλάξουν κάτι, παρόλα αυτά αποφάσισα να ψηφίσω γιατί φοβάμαι πως θα το μετανιώσω ακόμα περισσότερο, αν δεν το κάνω. Η ιστορία εξάλλου έχει δείξει πως όποτε η αριστερά “σνόμπαρε” τις εκλογές, το πλήρωσε πικρά αυτή κι ο τόπος. Ειδικά σε τούτες που είναι ορατός ο κίνδυνος της ΧΑ και η εκ νέου νομιμοποίηση των φασιστών με κοινοβουλευτική παρουσία και όσους συνειρμούς σχετικά με τη σύγχρονη ιστορία (Βαϊμάρη) δημιουργεί στο μυαλό

Απ΄τα 18 ψηφίζω πάντα αριστερά. Απ΄τα 22 δεν ανήκω σε κανένα κομματικό σχηματισμό κι αποφασίζω με πολύ βάσανο (κόπο) τι θα ψηφίσω και γιατί. Οπότε δε μπήκα ούτε καν στο δίλημμα : μνημονιακοί ή αντιμνημονιακοί. Όποιος έχει μπει σ΄αυτό προφανώς έχει πολύ αδύναμη μνήμη και του συνιστώ να διαβάσει τη δανειακή σύμβαση, να συνέρθει. Η απόφασή μου έχει καθαρά πολιτικό κριτήριο. Δε σκοπεύω να ψηφίσω τα δυο κόμματα της Αριστεράς που ήδη είναι στη βουλή γιατί δε με πείθουν πως έχουν τη διάθεση να τ΄αλλάξουν όλα και να καταλήξουν στο φυσικό τους στοιχείο (φυλακή) όσοι μας κυβέρνησαν τα τελευταία 20+ χρόνια κι επικύρωσαν το τελευταίο αίσχος. Νομίζω πως τα γεγονότα της διαδήλωσης τον Οκτώβρη  στο Σύνταγμα διέλυσαν τις αυταπάτες όσων πίστευαν στην ενότητα της Αριστεράς για το τι θέλει το ΚΚΕ κυρίως. Ούτε μπορώ να δεχτώ ως σοβαρή την άποψη του Σύριζα για διαπραγμάτευση του χρέους. Κοροϊδευόμαστε ρε παιδιά; Κι όταν θα σας πουν το προφανές όχι, τότε τι;

Δεν έχω την κατάρτιση για σοβαρή πολιτική ανάλυση, τα ΄χουν πει άλλοι πολύ καλύτερα από μένα.Η κρίση αυτή είναι εμφανώς του καπιταλισμού, γι αυτό θα ψηφίζσω όσους έχουν αυτή την προοπτική. Το παρακάτω  λέει όσα σκέφτομαι από καιρό:

“Προσωπικά που λες, θα στηρίξω ΑΝΤΑΡΣΥΑ άσχετα αν μπορεί να έχω διαφωνίες σε κάποια ζητήματα. Αυτά είναι θέμα διαλόγου στους κόλπους του κινήματος και η ιστορία θα δείξει πως θα καταλήξουν. Θα στηρίξω που λες κριτικά ΑΝΤΑΡΣΥΑ γιατί

• Είναι ευκαιρία να καταγραφεί και να ενισχυθεί η φωνή μίας αριστεράς με πραγματικά ριζοσπαστικά, αγωνιστικά χαρακτηριστικά και πέρα από τις παραδοσιακές αριστερές δυνάμεις, οι οποίες αυτή τη στιγμή αδυνατούν να παρακινήσουν και να εμπνεύσουν το λαό.

• Διατύπωσε εξαρχής συγκεκριμένες θέσεις για το πώς μπορεί να διαμορφωθεί μία άλλη πρόταση με άξονα την άρνηση πληρωμής του χρέους, την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ και επιχείρησε να περιγράψει με απλό και κατανοητό τρόπο τα αποτελέσματα μιας τέτοιας επιλογής.

• Είναι ενωτικό εγχείρημα χωρίς να καταλήγει στο να μη λέει και να μην προτείνει τίποτα προκειμένου να μην διαταραχθεί η όποια ενότητα στο εσωτερικό της.

• Γιατί διατηρεί κάποια αμεσοδημοκρατικά χαρακτηριστικά στις διαδικασίες της που αποτελούν προϋπόθεση για μία πραγματική εσωτερική δημοκρατία.

• Δε φοβάται τη συνεργασία και τη συμπόρευση με άλλα κομμάτια της αριστεράς σε σωματεία, λαϊκές συνελεύσεις και διαδηλώσεις.”

Καλό βόλι!

Γενικός ξεσηκωμός ΤΩΡΑ!

Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει…

Με το σουγιά στο κόκαλο, με το λουρί στο σβέρκο, πολιτικό προσωπικό και δημοσιογραφική αριστοκρατία, μας εκβιάζουν με τον πιο στυγνό τρόπο, να αποδεχτούμε την πλήρη καταστροφή μας κινδυνολογώντας ότι «σε διαφορετική περίπτωση» μας περιμένει η χρεοκοπία και ο «μεσαίωνας της εξόδου από το ευρώ». Ο στόχος τους : να παγώσει ο λαός, να μην υπάρξουν αντιδράσεις, να γίνουμε όλοι θεατές της πιο τραγικής φάρσας που λέγεται «διαπραγμάτευση», να περάσουν την υποδούλωσή μας με μέτρα πρωτοφανούς αγριότητας και να τα ψηφίσουν μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο !

Μέρες λεηλασίας…

Τα μέτρα που μας λένε  

Με απίστευτο κυνισμό επιδιώκουν να επιβάλλουν μέτρα όπως :

–         τη μείωση του κατώτατου μισθού και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και κάθε ίχνους εργατικού δικαίου

–         Την άμεση απόλυση 15.000 δημοσίων υπαλλήλων

–         Τη δραστική μείωση των συντάξεων

–         Την κατάρρευση της περίθαλψης και των ασφαλιστικών ταμείων λόγω των νέων περικοπών

–         Την κατάργηση της μονιμότητας και των σταθερών εργασιακών σχέσεων, κατ’ αρχάς στον ευρύτερο δημόσιο τομέα

Έτσι, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, όσοι διατηρήσουν την εργασία τους – και με την προϋπόθεση ότι δεν θα μένουν απλήρωτοι – θα καταντήσουν να παίρνουν 500 – 600 ευρώ μεικτά !! Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι τα ασφαλιστικά ταμεία θα καταρρεύσουν. Σημαίνει ακόμα, ότι αργά ή γρήγορα – μάλλον γρήγορα – πρέπει να αναμένουμε νέες δραστικές περικοπές και στο δημόσιο τομέα. Σημαίνει για παράδειγμα ότι, ο μοναδικός, ο αποκλειστικός λόγος εφαρμογής της αξιολόγησης στην εκπαίδευση και συνολικά στο δημόσιο, είναι οι απολύσεις – η βαθμολογική εξέλιξη είναι το τυράκι για τους αφελείς που δεν βλέπουν τη φάκα. Σημαίνει, ότι οι νέοι συνάδελφοι αναπληρωτές, θα βρουν από το Σεπτέμβρη τις πόρτες των σχολείων κλειστές…

 

Τα μέτρα που δεν μας λένε

 

Κανείς δεν μιλάει όμως, για την ουσία της Δανειακής Σύμβασης, για την επιβολή επιτροπείας, δηλ. «κηδεμονίας» στη χώρα, για την Ευρωπαϊκή Διακυβέρνηση, για τη μετατροπή του δανείου σε ομόλογα «αγγλικού δικαίου». Αν ψηφισθεί η επόμενη δανειακή και προχωρήσει η αναδιάρθρωση που προβλέφθηκε στις 26 Οκτώβρη, όλο το ελληνικό χρέος θα περάσει στο αγγλικό δίκαιο. Οι δανείστριες χώρες θα γίνουν έτσι, δυνάμει ιδιοκτήτες όλης της τωρινής αλλά και μελλοντικής περιουσίας του ελληνικού δημοσίου, δηλαδή κύριοι της χώρας. Αυτό εξηγεί εν μέρει, τις αρπακτικές διαθέσεις και τον αδυσώπητο εκβιασμό των ημερών.

Τα (επόμενα !) μέτρα που έρχονται

Κι όμως το τέλος του κατήφορου δεν είναι εδώ ! Ο Μπεγλίτης απειλεί ότι σύντομα αναμένονται και νέα μέτρα ! Περικοπές, φοροεπιδρομές, απολύσεις, η μια σφαλιάρα μετά την άλλη, θα είναι στην ημερήσια διάταξη έως ότου σταδιακά και μεθοδικά, μας οδηγήσουν στην κοινωνική άβυσσο, στην Ελλάδα του «πεντακοσάρικου», της απίστευτης νέας φτώχειας…

Μέρες χρεοκοπίας…

και ξεχνάω πως κι αυτόν τον ουρανό

τον έχουν πουλημένο

Ο εκβιασμός που μέρα νύχτα ουρλιάζουν οι τηλεοπτικές σειρήνες είναι ψεύτικος. Το νέο πακέτο μέτρων, αποτελεί δημόσια ομολογία της χρεοκοπίας και φέρνει με μαθηματική ακρίβεια ακόμα πιο κοντά την προοπτική μιας άτακτης και ανεξέλεγκτης κατάρρευσης. Αποτελεί πάνω απ’ όλα όμως, συνταγή απόλυτης χρεοκοπίας της εργαζόμενης οικογένειας. Πάνω από τη χώρα, απλώνεται η σκιά της ανεργίας, της απόλυτης ένδειας, των εκατομμυρίων ανέργων και των δεκάδων χιλιάδων άστεγων, των διαλυμένων νοσοκομείων και των πεινασμένων παιδιών. Αυτή είναι η επιλογή που κάνει ο κόσμος του κεφαλαίου και του πλούτου για να αντιμετωπίσει την καπιταλιστική κρίση : μια τεράστια, ιστορικής σημασίας καταστροφή. Καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και υποδομών. Καταστροφή πάνω απ’ όλα, ανθρώπινων ζωών.

Άνεμοι, θύελλες γύρω μας πνέουν

Στην εποχή των μεγάλων αφηγήσεων, ο άνθρωπος αγωνιζόταν γιατί πίστευε σε ένα συλλογικό όνειρο : ότι η γη που δουλεύει του ανήκει, ότι ο ιδρώτας του πληρώνεται με δικαιοσύνη και αλήθεια, ότι υπάρχει σχολείο να γιατρέψει την άγνοια και φάρμακο για να τρομάξει το θάνατο, ότι το σπίτι του φωτίζεται και ότι το τραπέζι του γεμίζει, ότι η γη του είναι ελεύθερη και είναι θέμα του λαού να κυβερνά και να κυβερνιέται. Αυτοί οι αγώνες που μάτωσαν γενιές και γενιές εργαζόμενων, έδωσαν σε μας ότι έχουμε σήμερα, ότι βιώσαμε και γνωρίσαμε ως σήμερα. Σταθερή εργασία, συντάξεις, περίθαλψη, δημόσια παιδεία και υγεία, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Στην εποχή του μεγάλου φόβου, πάνω στο κύμα της καπιταλιστικής κρίσης, έρχονται να καταστρέψουν ολόκληρη τη χάρτα των δικαιωμάτων και κατακτήσεων με μια και μόνη ζαριά ! Να φοβόμαστε μήπως αρρωστήσουμε, να πηγαίνουμε στη δουλειά και στο σχολείο με σκυμμένο το κεφάλι, να φοβόμαστε ότι θα γεράσουμε χωρίς σύνταξη, ότι θα απολυθούμε και θα μείνουμε στο δρόμο, ότι δεν θα πληρωθούμε τον επόμενο μήνα και δε θα έχουμε να ταΐσουμε τα παιδιά μας. Να μας μετατρέψουν από εργαζόμενους με δικαιώματα και κατακτήσεις, στους σκλάβους του 21^ου αιώνα. Σε μια άμορφη πληβειακή μάζα, χωρίς σταθερές, χωρίς συλλογικότητες, χωρίς αύριο. Να επιστρέψουμε οριστικά και τελεσίδικα πίσω από το έτος 1789 ! Θα το επιτρέψουμε ;

Μέρες οργής…

Η κυβέρνηση Παπαδήμου ήρθε για να μείνει. Θα φύγει μόνο με τον ίδιο τρόπο που έφυγε και η κυβέρνηση Παπανδρέου – με μαζικούς, μαχητικούς, παλλαϊκούς αγώνες.  Μόνο που μαζί της πρέπει να ανατραπεί ολόκληρο το Διευθυντήριο : ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ, τρόικα – Δ.Ν.Τ. – Ε.Ε.

Άλλη λύση υπάρχει. Το χρέος, ούτε θέλουμε ούτε και μπορούμε να το ξεπληρώσουμε ακόμα κι αν ξεπουλιόμασταν κι εμείς και οι μελλοντικές γενιές. Το χρέος δεν μπορεί και δεν πρέπει να πληρωθεί. Παύση πληρωμών του  χρέους – μη αναγνώριση του χρέους, είναι η απάντηση. Άμεσο πρόγραμμα αναγκών  και δικαιωμάτων που θα ξεκινά με τη στάση πληρωμών στους δανειστές και θα φθάνει όχι μόνο στο σταμάτημα της λεηλασίας του εργατικού εισοδήματος αλλά και στην ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου. Διεθνιστικός αγώνας και έξοδος από το ευρώ, την ΟΝΕ και την Ε.Ε. Κοινωνικοποίηση και εργατικός έλεγχος των τραπεζών και των παραγωγικών τομέων.

Δεν θέλουμε καμία δόση και κανένα νέο δάνειο. Μπορούμε να ζήσουμε με τη δουλειά μας. Απλήρωτοι, σε ανεργία και σε αχρηστία, θα μείνουν αυτοί που ζουν από τον ιδρώτα μας. Να αφήσουμε πίσω μας τα δανεικά ιδανικά του νεοφιλελευθερισμού και των ατομικών «λύσεων», της συναίνεσης και της «εθνικής ομοψυχίας». Να παραμερίσουμε τις τρικλοποδιές και τους δισταγμούς της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, να πάρουμε τον αγώνα στα χέρια μας, να μην πούμε αύριο πως «από φόβο χάσαμε».

Πέμπτη 9/2 Συλλαλητήριο, συγκέντρωση στα Προπύλαια στις 6.00 μμ

Όλοι την Κυριακή στο Σύνταγμα, στον αποκλεισμό της Βουλής

Όλοι στις απεργίες και τα συλλαλητήρια σε κάθε πλατεία, σε κάθε πόλη και γειτονιά

Γενική πολιτική απεργία διαρκείας, γενική διακλαδική πολιτική απεργία διαρκείας

κατεβαίνουμε στους δρόμους και δεν φεύγουμε αν δεν φύγουν

Από κείμενο συναδέλφου. Δε θα άλλαζα ούτε τόνο. ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΩΡΑ

Δεν απέχω, συμμετέχω!

Απέχουμε χρονικά 4 μέρες από τις ευρωεκλογές. Θεωρώ εκ των ων ουκ άνευ το να συμμετάσχει ο καθένας μας σ’ αυτήν και σε κάθε εκλογική διαδικασία, εφόσον θέλουμε να είμαστε πολίτες ενεργοί .

Είναι δυνατόν να διαμαρτυρόμαστε για την κατάσταση στη χώρα μας  σε διάφορους τομείς, η οποία συνεχώς χειορτερεύει και να μη θέλουμε να ψηφίσουμε? Είναι αδιανόητο, ν’ αφήνεται κανείς να ΄ναι παθητικός θεατής για όσα τον αφορούν.  Είναι  επικίνδυνη η αποχή,  γιατί βολεύει  όσους επιδιώκουν ακριβώς αυτό: να παίρνουν αποφάσεις στην πλάτη μας ανενόχλητοι,  με μας πιόνια σε βουβούς  ρόλους στα παιχνίδια τους.

Δέκα πολύ καλούς λόγους για να μην ενδώσει κανείς στην αποχή καταγράφει εδώ ο Έλικας. Ας μην ξεχνάμε πως έχουμε ήδη στο ιστορικό μας αποχή με ολέθρια κατάληξη , όπως αποτιμά ο Τσαλαπετεινός. Δε δέχομαι λοιπόν να με προτρέπει ο κάθε βολεμένος είτε βολευτής των δυο μεγάλων κομμάτων είτε πληρωμένοι όπως ο Πρετεντέρης και ο άκρατα λαϊκίζων  Λαζ/λος να πάω για μπάνιο κι όχι για ψήφο! Ένα πολύ ενδιαφέρον ποστ , που με βρίσκει στα περισσότερα σύμφωνη είναι της κοκκινομπαλονίτσας!

Επειδή δεν είμαι σε κανένα βαθμό ευχαριστημένη απ΄τις κυβερνήσεις των τελευταίων 20+ χρόνων και το χάλι στο οποίο βρισκόμαστε πλέον σε πάμπολλους τομείς, ειδικά στην Παιδεία που σκόπιμα όλο εκπίπτει ο δημόσιος χαρακτήρας της αλλά ο κ. πρωθ/γός εγκαινιάζει πρότυπες τάξεις του μέλλοντος- τρομάρα του!- και δεν θεωρώ πως πρέπει να ψηφίσω το μη χείρον βέλτιστον,  δλδ Θασόκ αντί Νουδούς. Αυτήν την Κυριακή, όπως όλες από τότε που ενηλικιώθηκα, θα πάω να ψηφίσω. Αριστερά!

Υ.Γ. Η εικόνα όπως κι άλλες, έξοχες και πολύ ευφυείς, είναι από δω.

Προσφορά :P

Από δω. Αφορά όλους μας!

Μ’ αρέσει – Δε μ’ αρέσει

Καιρό έχω να γράψω κι είναι πολλά που έχω να μοιραστώ απ΄την φετινή σχολική καθημερινότητά μου.

Δε μ’ αρέσει που έχω 26 παιδιά στην τάξη, κυρίως για τις πρακτικές δυσκολίες που παρουσιάζονται.Μ’ αρέσει που΄ναι όμως καλά παιδάκια και δυο χρόνια τώρα έχουν μπει ήδη σε μια καλή σειρά, οπότε αυτό κάνει πιο εύκολο όσο γίνεται το μάθημα.

Δε μ’ αρέσει που βλέπω πως ξεχωρίζει η καινούρια μαθήτρια στη συμπεριφορά, όταν προσπαθεί να «ελέγξει» τους άλλους. Λέει πολλά για το οικογενειακό και το πρώην μαθητικό περιβάλλον της. Μ΄αρέσει που οι υπόλοιποι δείχνουν ανεπτυγμένη την αίσθηση του δικαίου.

Δε μ’ αρέσει η στάση του βαρύμαγκα εμπρός στους συναδέλφους και χέστη στους γονείς που δείχνει ο δ/ντής μας.Μ΄αρέσει όμως που τον πήρανε χαμπάρι όλοι και κατάντησε ανέκδοτο.

Δε μ΄αρέσει που  προσπαθεί να λειτουργήσει διαλυτικά, γιατί νιώθει ξένο σώμα. Μ΄αρέσει που επιτέλους!!! φέτος οι νέοι συνάδελφοι είναι συγκροτημένοι πρώτα ως προσωπικότητες και συνειδητοποιημένοι ως προς το ρόλο τους, αν και κάτω των 25.

Δε μ’ αρέσει η στάση της ξινομούρας που φέτος επειδή ανοίγει στο πεντάωρο το λουκέτο, έχει το θράσος να μας κάνει  και παρατηρήσεις, τη στιγμή που όλες τις χρονιές έτρωγε το μισό απ’ όλα τα διαλείμματα των παιδιών και έκανε τις μισές εφημερίες της. Μ΄αρέσει που διαπιστώνει συνεχώς πως εκτός απ΄την άλλη ξινομούρα κολλητή της, την έχουμε όλοι γραμμένη.

Δε μ ‘αρέσει που μ’ έπιασε ο λαιμός και εν συνεχεία εξελίχτηκε η λαρυγγίτιδα τη βδομάδα που περνούσαμε απ’ όλα τα σχολεία για τις εκλογές των αιρετών. Μ’ αρέσει που πολλοί συνάδελφοι αναγνώρισαν το ό,τι δεν κοπτόμαστε να εκλέξουμε δικό μας για να εξαργυρώνουμε ρουσφέτια  και για την καρέκλα, αλλά για να είμαστε δίπλα στο πλευρό τους και πήραμε την έδρα απ΄τους Δακίτες! Yeeeees!  😀

Μ’ αρέσει πολύύύ που φέτος είμαστε στην πτέρυγα ο πυρήνας της παρέας μας και είμαστε δίπλα στην αίθουσα μουσικής. Τις τελευταίες ώρες της Παρασκευής  αφήνω ανοιχτή την πόρτα και κάνω νόημα για ησυχία στα παιδιά κι απολαμβάνουμε τις μελωδίες. Μ’ αρέσει που στη γιορτή του Πολυτεχνείου θ΄ακουστούν «Τα παπαγαλάκια», » «Τα παιδιά κάτω στον κάμπο», » Τέσσερις στρατηγοί κινάν και παν» μαζί  με τ’ άλλα. Μ’ αρέσει που όλαα τα παιδιά περιμένουν μ’ ανυπομονησία την ώρα αυτή.  Δε μ’ αρέσει που  η ώρα της Μουσικής είναι μόνο 1 ώρα σ’ αντίθεση με τα Θρησκευτικά.

Δε μ’ αρέσει που μας έλιωσε ο ήλιος τόόόόσο καιρό. Μ’ αρέσει πολυύύ που επιτέλους σήμερα έκανε λίγο κρύο και το φχαριστήθηκα. Ήταν ευκαιρία να φορέσω και την καινούρια μωβ-λιλά μπλούζα. 😉

Πολλά μ’ αρέσουν φέτος τελικά στο σχολείο μας. Πιο πολύ μ΄αρέσει όμως που τα παλεύουμε όλα μαζί -με ελάχιστες εξαιρέσεις- χωρίς να παραιτούμαστε.  🙂

Έντονες πιέσεις στον Νομάρχη Δυτ.Αττικής για τα ΕΛΠΕ

Έντονες πιέσεις από πολίτες του Θριασίου δέχεται το τελευταίο διάστημα ο Νομάρχης Δυτικής Αττικής, σχετικά με το θέμα των επεκτάσεων της ΕΛΠΕ στην Ελευσίνα.
Χθες στην κατάμεστη αίθουσα του νομαρχιακού συμβουλίου Δυτικής Αττικής, παραβρέθηκαν πάνω από 200 άτομα και εξελίχθηκαν πρωτοφανείς εικόνες για τα δεδομένα της περιοχής.

Η Επιτροπή Αγώνα πολιτών κατά των επεκτάσεων των ΕΛΠΕ είχε πραγματοποιήσει κινητοποίηση των πολιτών οι οποίοι παρευρέθηκαν στην συνεδρίαση του νομαρχιακού συμβουλίου προκειμένου να ζητήσουν από τον νομάρχη και το νομαρχιακό συμβούλιο, την ανάκληση της πολεοδομικής άδειας τοιχίου αντιστήριξης που πρόσφατα έκδωσε η πολεοδομία Ελευσίνας στην εταιρία ΕΛΠΕ Α.Ε.

“Είναι καθ΄όλα νόμιμη η άδεια που εκδόθηκε” υποστήριξε ο Νομάρχης, για να προσθέσει πώς η νομαρχία Δυτικής Αττικής και οι υπηρεσίες της ως επίσημοι φορείς δεν μπορούν να μην εκδώσουν, ούτε να ανακαλέσουν πολεοδομική άδεια η οποία είναι νόμιμη.
Ο κ. Αρκουδάρης έκανε λόγο για το μεγάλο έργο που έχει να επιδείξει η Νομαρχία τα τελευταία χρόνια, καθώς και τους αγώνες που δίνει καθημερινά για την προστασία του περιβάλλοντος της Δυτικής Αττικής, “Εμείς είμαστε η επιτροπή αγώνα, η νομαρχία και οι δήμοι” δήλωσε χαρακτηριστικά.

Έντονη η αντίδραση από τον νομαρχιακό Σύμβουλο κ Βασιλείου ο οποίος έθεσε θέμα παραβίασης του κανονισμού λειτουργίας του νομαρχιακού συμβουλίου.
Ο κ. Βασιλείου ζήτησε να συζητηθεί το θέμα της άδειας της ΕΛΠΕ ως έκτακτο στο επόμενο νομαρχιακό συμβούλιο, ο νομάρχης αρνήθηκε υποστηρίζοντας πως το θέμα θεωρείται λήξαν και ότι ο κ. Βασιλείου θα πρέπει να σέβεται τις αποφάσεις της πλειοψηφίας.
Ακολούθησε μεγάλη ένταση στην αίθουσα καθώς μέλη της επιτροπής αγώνα ανάρτησαν κίτρινα φυλλάδια με το σύνθημα “ΔΩΣΤΕ ΑΔΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΟΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΡΕΙ ΟΛΑ”

Όλα δείχνουν πώς το θέμα της επέκτασης του διυλιστηρίου των ΕΛΠΕ έχει περάσει σε άλλη φάση και απασχολεί πλέον σε μεγάλο βαθμό την τοπική κοινωνία η οποία αντιδρά.
Το δυσμενές κλίμα που επικρατεί στο Θριάσιο το τελευταίο διάστημα, έχει επηρεάσει και τα ίδια τα ΕΛΠΕ αφού πλέον εργαζόμενοι της εταιρίας, προσκείμενοι στην ΔΑΚΕ, αντιδρούν ευθέως προς την διοίκηση της εταιρίας την οποία και κατηγορούν ότι διαψεύδει τις προσδοκίες για τη στρατηγική ανάπτυξη του ομίλου καλώντας την κυβέρνηση να επέμβει.

Πηγή:Μαγούλα online

Σ.Τ.Μ(πλόγκερ). : Χτες έχω να λέω περήφανα πως ήμουν κι εγώ εκεί με την Επιτροπή Αγώνα.Το αίτημά μας ήταν ν’ ανακληθεί η χαριστική άδεια των επεκτάσεων των ΕΛ.ΠΕ που βγήκε απ΄την Πολεοδομία σε 2 εργάσιμες ημέρες τον Αύγουστο!!! Αλλά ο κύριος Νομάρχης αρνείται και να το συζητήσει.

Λυπάμαι πολύ για τους φιλήσυχους πολίτες που παραβρέθηκαν, οι οποίοι ήταν κομματικοί εγκάθετοι  του Πασόκ από Νέα Πέραμο και Μέγαρα . Έχουν την αφέλεια(??) να πιστεύουν πως οι επιπτώσεις απ΄την επέκταση της Πετρόλα-νυν ΕΛ.ΠΕ. -θα τους αφήσουν αλώβητους? Νομίζουν πως γυρίσαμε στην εποχή προ χούντας των «αγανακτισμένων πολιτών». Γελιούνται οικτρά. Εξάλλου «ο καρκίνος δεν κάνει κομματικές διακρίσεις».

Υ.Γ. Είμαι κι εγώ σε μια φωτογραφία, αλλά δε φαίνομαι. Αν θέλετε να μάθετε για το έγκλημα που συντελείται στην περιοχή μας, δείτε κι εδώ: «Επιτροπή Αγώνα.

13 Φλεβάρη απεργούμε μαζικά

Γιατί η κυβέρνηση ετοιμάζει με βούρδουλα και με καρότο, σαλαμωτά ή ενιαία:

Να αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης. Να μειώσει τις συντάξεις. Να ενοποιήσει την κύρια με την επικουρική σύνταξη. Να χειροτερέψει τον τρόπο υπολογισμού της σύνταξης και μ’ αυτό τον τρόπο να μειωθούν δραματικά οι συντάξεις, ώστε να μας υποχρεώνει σε «εθελοντική» παραμονή στην εργασία. Αν στα 60-65 θα παίρνουμε 600 ευρώ, ποιοι θα έχουν την πολυτέλεια να συνταξιοδοτηθούν;

Να ενοποιήσει τα ταμεία για να χρησιμοποιήσει τα πλεονάζοντα αποθεματικά για να κλείσει τις μαύρες τρύπες των άλλων χωρίς να υποχρεώσει να εξοφλήσουν τις οφειλές τους οι εργοδότες .

Να μειώσει τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις των γυναικών.

Να περικόψει τα βαρέα και να καταργήσει τα ανθυγιεινά

13 Φλεβάρη ενώνουμε τις γροθιές μας με χιλιάδες εργαζόμενους

Γιατί φτάνει πια με τα παραμύθια τους. Δεν είμαστε χάνοι να τα καταπίνουμε. Μας λένε ότι:

• μειώνεται η αναλογία εργαζόμενων με συνταξιούχων

Αποκρύβουν ότι το κράτος έχει εισαγάγει μέχρι και στο δημόσιο τη μερική απασχόληση, τη δουλειά με το κομμάτι, τα stage, την ανασφάλιστη εργασία, με αποτέλεσμα να μην τροφοδοτούνται τα ταμεία με νέες εισφορές. Δε μας λένε ότι με την ανοχή του κράτους, οι εργοδότες εκβιάζουν τους εργαζόμενους και σε πολλές περιπτώσεις για να μειώσουν το εργατικό κόστος δεν τους ασφαλίζουν.

• στοιχίζουμε γιατί ζούμε περισσότερο

Αποκρύβουν ότι η παραγωγικότητα της εργασίας ανεβαίνει 3,4% το χρόνο κι ο εργαζόμενος καρπώνεται όλο και λιγότερα απ’ αυτή ενώ οι εργοδότες θησαυρίζουν. Μόνο οι νονοί της μέρας, οι τράπεζες δηλώνουν κέρδη που φτάνουν και 100%.

• τα ταμεία είναι χρεοκοπημένα και δεν θα μπορούν να πληρώσουν τις συντάξεις μας

Αποκρύβουν τις μεγάλες αλήθειες ότι κράτος κι εργοδοσία λεηλάτησαν τα ταμεία γιατί:
58 δις € χρωστάνε στα ταμεία από το 1950-1975 γιατί από το 1950 με νόμο τα υποχρέωναν να καταθέτουν άτοκα τα αποθεματικά τους στην τράπεζα της Ελλάδας όταν ο τόκος έτρεχε μέχρι και με 32%!!! Στη συνέχεια τα χρήματα αυτά τα δάνειζαν με εξαιρετικά χαμηλό επιτόκιο στο εφοπλιστικό και βιομηχανικό κεφάλαιο.

είναι η ετήσια εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών, 3,2 δις € οι οφειλές των επιχειρήσεων στο ΙΚΑ, 8,7 δις € οι οφειλές του κράτους. Και σα να μην έφταναν αυτά το κράτος χαρίζει κάθε τόσο τα χρέη στους εργοδότες.

το τζογάρισμα των αποθεματικών στο χρηματιστήριο την περίοδο 1999-2002 και το σκάνδαλο των ομολόγων. Όλα αυτά είναι ληστεία, νόμιμη κλοπή.

13 Φλεβάρη ενώνουμε τη φωνή μας

Για να πούμε την πιο σημαντική αλήθεια. Η κοινωνική ασφάλιση είναι μια μικρή επιστροφή μέρους του πλούτου που παράγουμε οι εργαζόμενοι. Δεν είναι παραχώρηση. Είναι δικαίωμα. Μας ανήκει. Θα το υπερασπιστούμε και θα το διευρύνουμε. Η εποχή μας δίνει τη δυνατότητα για λιγότερη δουλειά, καλύτερους μισθούς, καλύτερες συντάξεις και περίθαλψη για όλους.

13 Φλεβάρη διαδηλώνουμε ΟΛΟΙ μαζί ΕΝΩΜΕΝΟΙ

Απεργία

Επειδή ούτε αυτή

ούτε αυτή

ούτε αυτή

μήτε αυτή

είναι λύσεις ,

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ! ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ !

17/11

Σήμερα δεν έχω να προσθέσω τίποτε περισσότερο απ’ ό,τι έλεγα πέρσι. Μόνο να επαναλάβω το : «Θα σας δω στην πορεία !*»

Και συμφωνώ απόλυτα με το Κροτάκι μου, που λέει πως οι εξεγέρσεις δεν μπαίνουν στα μουσεία .

Υ.Γ. Αν δεν το ΄χετε ήδη κάνει, διαβάστε Το Χρονικό των Τριών Ημερών απ΄την Κούκλα μας.

*εκτός απρόοπτου 

Εκλογές 2007

Αύριο είν’ οι εκλογές και πολλοί ακόμα σκέφτονται τι να ψηφίσουν.

Σίγουρα η λύση δεν είναι το άκυρο, το λευκό ή η αποχή. Ειδικά για την αποχή νομίζω πως συνιστά αποδοχή της υπάρχουσα κατάστασης. Όσοι διαφωνούμε και θέλουμε ν’ αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο, δε γίνεται να καθόμαστε άφωνοι και άβουλοι.
Πιο εμπεριστατωμένη άποψη για το λευκό-άκυρο διαβάστε στο «Gravity and the Wind» αυτό το ποστ .

Όπως λέει κι η Κροτ-ούλα εδώ:

Η ψήφος είναι βέβαια, μυστική και αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός από εμάς. Σας προτρέπω, όμως, την ώρα που θα μπείτε στο παραβάν και θα έχετε μπροστά σας τα -δεν ξέρω πόσα- ψηφοδέλτια, να κάνετε μια ιστορική αναδρομή και να θυμηθείτε πόσα έχουν συμβεί σε αυτό τον άμοιρο τόπο τα τελευταία δέκα χρόνια. Μην κουραστείτε να πάτε και πιο πίσω, αν δεν έχετε την διάθεση (αν και καλό θα ήταν… ).

Και, να λάβετε την απόφασή σας με καθαρό μυαλό, βασιζόμενοι στην συνείδηση -όχι στο συναίσθημα, όχι στο συμφέρον, ούτε και στις υποσχέσεις.

Όσο για μένα προσυπογράφω τα λόγια του A.F. Marx εδώ:

«Θέλω να ψηφίσω για τόσο πολλά κι έχω μία ψήφο μόνο.
Σκέφτομαι να ψηφίσω αριστερά…Να πιάσει τόπο.«