2010 λοιπόν

Ήρθε το 2010 λοιπόν. Αποφάσεις για τη νέα χρονιά δεν έχω μήτε δώρα ζήτησα απ’ τον Άγιο (που είναι γνωστή λέρα εξάλλου). Παραμονή δεν έκανα κανενός είδους απολογισμό, εξάλλου δεν το ΄κανα ποτέ από παιδί. Δεν μου άρεσε να κοιτώ πίσω, ειδικά τα λάθη μου.

Διάβασα χτες το ποστ του Μπαμπάκη για τα σημαντικότερα γεγονότα που του συνέβησαν τη δεκαετία που πέρασε και αναλογίστηκα τι συνέβη σ εμένα αυτή  τη δεκαετία και τελικά δεν το πίστευα πως μου συνέβησαν τόσα καθοριστικά πράγματα αυτά τα 10 χρόνια.

Ο καλύτερος τίτλος γι αυτή τη δεκαετία θα΄ταν το «λούνα παρκ». Ξεκίνησε με μια αρχινισμένη βόλτα στο τούνελ της αγάπης που γρήγορα μ’ έβγαλε σ΄ένα αντίστοιχο στοιχειωμένο σπίτι (του πόνου και της λύπης με μπόλικους σκελετούς στο τέλος).Έπειτα η βόλτα με το ρόλερ κόστερ των συναισθημάτων μ’ έβγαλε στα συγκρουόμενα μ’ εμένα να κατευθύνω ξανά το αμαξάκι που λέγεται ζωή, blogging (η αίθουσα με τους παραμορφωτικούς καθρέφτες) και συναντήσεις με πολλούς ανθρώπους, που οι περισσότεροι συνεχίζουν να υπάρχουν στη ζωή μου.

Κοιτάζοντας πίσω νιώθω όπως όταν κατεβαίνει κανείς απ΄την μπαλαρίνα αφού έκανε πολλές συνεχόμενες βόλτες: καλά ήταν στην αρχή αλλά τώρα πια ούτε να την ξαναδώ.Τώρα που τέλειωσε λοιπόν (τυπικά) κρατώ τα καλά : δουλειά, αυτογνωσία, φίλους,  2 νέα μέλη της οικογένειας και συνεχίζω. 😀