Ανάσα

37 Σχόλια

… και καθαρμός. Τώρα και πάντα. 

Μετά από σένα μ’ οδήγησε ο δρόμος ή μάλλον το Μπελκάντο μόνο του-τον έμαθε γρήγορα το δρόμο της καρδιάς μου- εκεί στη μεγάλη Μάνα.Έκατσα με μια φωτίτσα,  που μου ΄καιγε τα δάχτυλα όταν ξεχνιόμουν. Την  κοίταζα. Ασάλευτη, βουβή εγώ, μα εκείνη τα ΄μαθε όλα. Μετά από λίγο νόμισα πως τα σανίδια στην αποβάθρα άρχισαν να κουνιούνται πέρα δώθε σαν κύμα. Σα να μου μιλούσε.

Σκεφτόμουνα αν είναι άραγε τυχαίο που εδώ έχω την πρώτη κοινή μας ανάμνηση: εγώ, εσύ κι αυτή. Να με μαθαίνεις  μπάνιο, να χάνεσαι για λίγο μακριά με μια βουτιά κι εγώ να φοβάμαι πως σ΄έχασα και να μου  λες  λίγο αυστηρά «γιατί φοβάσαι? Εγώ ΄μαι εδώ!»

Πώς βρέθηκε η αρμύρα στα χείλη?  Δεν κατάλαβα. Μόνο ευχαρίστησα τη βροχή που ΄ρθε  να την ξεπλύνει.  Τον αγαπώ τον ουρανό όταν μου πάει έτσι, στο ΄χω πει?

37 thoughts on “Ανάσα”

  4. renata Post author

    Εύη μου, πολλά φιλιάά! 🙂

    Νατασάκι μου, νέα άφιξη να φωτίσει αλλιώς τη μέρα, θετικά! Εγώ ευχαριστώ για όλα. 😉

    Τασσούλα μου, πολλά φιλιά σε όλους σας! 🙂

    Απάντηση ↓
  5. ritsmas

    Καθαρμός για πάντα. Από τί Ρενατάκι μου ; Τί είναι αυτό που μας παιδεύει και χρειάζομαστε αυτη την καθαρση για να προχωρήσουμε; Δεν είμαστε εξαρτημένοι από το παρελθόν και το μέλλον ;
    Δεν ξέρω καλή μου, τούτη η εικονα της θάλασσας με σ ενα στην άκρη να προσδοκάς, να θυμάσαι, να πάλλεσαι μου δίνει ελπίδα και μόνο ελπίδα.
    καλημερα
    ριτς

    Απάντηση ↓
  12. renata Post author

    Ρίτσα μου, ανάσα και καθαρμός μαζί. Όταν νιώθω να τελειώνει το οξυγόνο μου. Όταν φουσκώνουν μέσα μου μέσα κύμα η απουσία, οι μνήμες, οι «άλλοι» που με στενοχωρούν, πληγώνουν, πικραίνουν.
    Ναι, ελπίδα μου δίνει και ανάσα. Κατασταλάζουν τα πικρά στον πάτο!Καταλαγιάζουν τα αισθήματα! Σβήνουν τ’ άσχημα!

    Λειτουργεί μαγικά. 😉 Πώς αλλιώς να στο περιγράψω? 😕
    Φιλιάά

    Αλκυονάκι μου, φιλί κι από δω! Να σε προσέχεις! 😉

    Silio D’ Aprile, σας ευχαριστώ!

    Νίνα, εδώ εννοώ το αμάξι μου (ένα πικάντο). Το ονόμασε έτσι η φίλη μου η Άντζελα, γιατί μ’ αρέσει το μπελκάντο. Το βρίσκω ταιριαστό, γιατί το κάνω -πολύ αραιά πια- και «κελαηδάει» το καημένο! 🙂

    Γοργονίτσα μου, έχει καλή και φωτεινή νονά. Γι αυτό! 😉

    Θαλασσινή μου, σ΄όλα αυτά είμαι εγώ! 😉 Φιλιάά

    Μαριλένα μου, θέλω να πιστεύω πως είναι κάπου μακριά και δεν πονά πια και μας βλέπει , για να συνεχίσω να ζω.

    Ζω στην πλάνη, το ξέρω! Κάποτε κορόιδευα την «Πολυάννα», λέγοντας πως το παιχνίδι της είναι κοροϊδία και την «Σκάρλετ» πως είναι ανώριμη! Και να ‘μαι τόσα χρόνια μετά, να παίζω κι εγώ την Πολυάννα και να μονολογώ σαν την «Σκάρλετ».

    Σε φιλώ

    Απάντηση ↓
  13. Mαριλένα

    Γιατίιι; Τι έχει η Πολυάννα δηλαδή; Μια χαρά τη βρίσκω, πολυ μια χαρά.
    Εγώ πολύ θάθελα να ήμουν μια Πολυάννα (έχω την εντύπωση ότι το έχω γράψει και στο προφιλ μου) 🙂

    Και γιατί ζεις στην πλάνη παρακαλώ;
    Φυσικά και ειναι δίπλα μου η μητέρα μου ανά πάσα στιγμή κι όταν θα έρθει η ώρα μου, εκει θα ‘ναι, να με παρει από το χέρι, να φύγουμε μαζί.

    Το ξέρω σου λέω.

    Σε φιλώ και να με ακους εμένα, καλά 🙂

    Απάντηση ↓
  14. renata Post author

    Τώρα πια μια χαρά πιστεύω πως είναι! 😉
    Λυπάμαι μόνο που το ανακάλυψα τώρα και τόσα χρόνια έσκαγα με μικρά ασήμαντα! Όταν έρχονται τα δύσκολα απανωτά όμως το συνειδητοποιείς!

    Ξέρεις ακόμα μιλώ γι αυτόν στον ενεστώτα!

    Δεν το ΄γραψα στο ποστ για το μωρό μας, αλλά πιστεύουμε ακράδαντα οικογενειακώς πως την έστειλε ο μπαμπάς μου, σαν δώρο!

    Σ’ ακούω! 😉
    (Ευτυχώς που μου πάνε τ΄άσπρα και θα ΄χω καλή παρέα! 😀 )

    Απάντηση ↓
  15. Mαριλένα

    Κι εγώ σήμερα στο τηλέφωνο μιλούσα για τη μητερα μου στον ενεστώτα.
    Συνεχώς.

    φυσικά και την έστειλε δώρο ο μπαμπάς σου.
    Παρηγοριά.
    Κι ειναι παρηγοριά ένα παιδί, ουουου, εμένα ρώτα .

    Τα άσπρα; Ρενατομηλαράκι χαχχχχ δε ντρέπεσαι να με κανεις να χαχανίζω μεγάλη γυναίκα;;

    φιλιά και καλό και ήρεμο βράδυ 😀

    Απάντηση ↓
  20. renata Post author

    Ρίτσα μου, σ΄ευχαριστώ! 😀
    Να στο πω με μια παρομοίωση: Όταν νιώθω να θολώνουν ή να μου μαυρίζουν «τα γυαλιά» μέσα απ ΄τα οποία κοιτώ τη ζωή!

    Φιλιάά

    Απάντηση ↓
  32. renata Post author

    Ρόδι μου, σ΄ευχαριστώ αλλά δεν!
    Απλά κάποια βγαίνουν έτσι από μέσα. Γι αυτό όταν μου λέτε τέτοια κοκκινίζω, όχι από (ψευτο)μετριοφροσύνη, αλλά γιατί γνωρίζω καλά τις ικανότητές μου! 😉
    Φιλιάά

    Σεβάκι μου μισοεξαφανισμένο, πολλά φιλιά κι από δω! Σμουουυουτς!

    Απάντηση ↓
  35. Αγριο-Κερασο-Ζουζούνα

    Ητανε δύο περιστέρια,
    που κοιτούσανε απ΄τ’ αστέρια,
    Πάνε χάθηκαν μακριά,
    στου ονείρου τα νησιά

    Θάθελα νάναι καλά
    να κοιτάνε απο ψηλά
    νάχουν άγγελου φτερά
    και μια γλύκα στην καρδιά

    Απάντηση ↓

Αφήστε απάντηση στον/στην ritsmas Ακύρωση απάντησης

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.