Party animal

Πέρασε κι η πρώτη βδομάδα του Μάη κι αν κρίνω απ΄αυτήν μπορώ να πω πως διαγράφονται αισιόδοξα οι προοπτικές για το μήνα. 😀

Ήταν μια πολύ γεμάτη εβδομάδα αφού, πέρα απ΄την εκδρομή στην Πάχη και την κατανάλωση φρεσκότατων θαλασσινών και ψαριών (Μπαμπάκη, ξέρεις εσύ 😉 ), κάθε βράδυ με καλή παρέα (συναδέλφους ή bloggers) συμμετείχα σε ή παρακολουθούσα διάφορες εκδηλώσεις.

Πρώτα παρακολουθούθησα μια βιβλιοπαρουσίαση, που διοργάνωσε ο σύλλογος Γονέων και κηδεμόνων του σχολείου μας με αφορμή ένα παιδικό βιβλίο. Εξαιρετικά ενδιαφέρον το θέμα! Ένα άλλο απόγευμα παραστήκαμε στην προβολή ενός ντοκιμαντέρ του Εξάντα με θέμα την απεργία των δασκάλων στην Οαχάκα του Μεξικού και συζήτηση με τους δημοσιογράφους. Σ΄αυτό θα επανέλθω με ξεχωριστό ποστ!

Την Παρασκευή πήγα στο θέατρο μ’ εκλεκτή παρέα , την Αλκιμήδη και τη Λέμον. Το έργο ήταν φοβερό και σαν θέμα- καθαρή ψυχαγωγία (σωστά εννοούμενη) εκπληρώνοντας το στόχο του, να σε κάνει να προβληματιστείς ποιώντας ήθος- και σαν εκτέλεση! Οι ηθοποιοί ήταν όλες εξαιρετικές! Με μερικές δε φράσεις και συμπεριφορές ταυτίστηκα. Ελπίζω να γράψουν γρήγορα οι άλλες δυο κούκλες την άποψή τους. Έτσι κι αλλιώς θα γράψω κι εγώ τι ένιωσα και πώς εισέπραξα τα όσα είδα! Αξίζει να (ε)ιδωθεί από πολλούς 😉

Το Σάββατο συνδύασα το ωφέλιμον μετά του τερπνού. Παρακολούθησα μια ημερίδα με θέμα «Έθνος και σχολική ιστορία» στο Πάντειο, με αφορμή τα σχολικά βιβλία ιστορίας και κυρίως το της Στ’ Δημοτικού. «Καυτό» θέμα με εξαιρετικούς καλεσμένους, πανεπιστημιακούς και άλλους συναδέλφους που έδωσε την αφορμή να ξεδιαλυθούν ψύχραιμα πολλά για το ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετεί το βιβλίο. Εννοείται πως θα σας τα παραθέσω σε ξεχωριστό κείμενο, γιατί πολλή συζήτηση γίνεται κι ανάθεμα κι αν έχει ξεκαθαριστεί το γιατί αντιδρά ο καθένας.

Last but not least, πήγα μετά καπάκι και στο bloggo-πάρτυ! Αφού ταλαιπωρήθηκα μη βρίσκοντας ταξί από Συγγρού-το τι βρισίδι πάτησα στο γένος των ταξιτζήδων ούτε λιμενεργάτης να ‘μουνα- περπάτησα ως το Φιξ , να πάρω το μετρό να βγω Σύνταγμα αγανακτισμένη κι μισοαποφασισμένη να μην πάω. Είχα όμως ήδη στήσει την Αλκιμήδη, οπότε δεν μ’ έπαιρνε. Πήρα το τραμ-βραδυπορούσα χελώνα is my other name- και μετά από μια ολόκληρη ώρα κατεβαίνω στη στάση , μονολογώντας «μα πού στο διάολο το βρήκανε, πιο πέρα δεν είχε να πάνε?» βρήκα το club, όπου πέρασα word control. Αν δεν έλεγα το σύνθημα δλδ, (μπλογκοπάρτυ) δε μ’ έβαζαν μέσα!

Μέσα λίγες παρέες η κάθε μια στη θέση της, δεν κουνιότανε να συστηθεί. «Μμμ, το to know us better μας μάρανε» , σκέφτηκα. Πριν προλάβω να πιω μια γουλιά ποτό και να πάρω μι’ ανάσα με βούτηξε η Αλκιμήδη και μ΄έσυρε να γνωριστούμε. Εγώ με μισοβουλωμένο το δεξί αυτί ούτε τα μισά ονόματα δεν καταλάβαινα και ρωτούσα 2 και 3 φορές. «Άλλα λέει η θειά μου, άλλα ακούν τ ΄αυτιά μου» ένα πράγμα! Γνώρισα αρκετούς που διαβάζω ή ξέρω σαν νικς σε σχόλια σε αγαπημένα μπλογκς.

Αργότερα που πύκνωσε ο κόσμος είδα και γνωστούς από το πάρτυ του Βοτανικού ή άλλη μπλογκοσύναξη. Χόρεψα με την ψυχή μου στην αρχή στην εξέδρα με τον υπουργό , τον αστροϊστορικό (ελπίζω να θυμάμαι καλά το νικ και να΄ναι αυτός), την Crucilla και το
Yo’reeka (με τον οποίο θάψαμε ασύστολα τους τραγουδιστές στις αφίσες και μου διηγήθηκε πώς γνώρισε την Κροτ).Μου έλειψε η Ψεύτρα με τις χορογραφίες της!
Έπειτα κατέβηκα στην πίστα όπου εν μέσω χορευτικής μανίας πάτησα όποιον διερχόμενο είχε την ατυχία να περάσει δίπλα μου (sorry, guys). Επίσης έκανα και το κοινωνικό μου καθήκον συστήνοντας άτομα σε άλλα που ήθελαν να τους γνωρίσουν ή να γνωρίσουν οι ίδιοι!

Τελικό συμπέρασμα: » Goodbye, Marcy! Hello, party animal!» 😛

Χάρηκα πολύ που σας γνώρισα : Vasiliki, Giorgosb, Marialena, Ammos, imikrimarika, Bebe, Dawkinson, Rodia, N.Ago, Mikri Ollandeza, κ.α. Συγγνώμη, αν ξεχνάω κανέναν, αλλά το γήρας ου γαρ…

Επίσης χάρηκα που σας ξανείδα: Xnoudi, Bebelac, Zouri, Crucilla, Aggelos-x-aggelos, Sofi-k, Vita Mi Barouak, Chris(Blueswiththehealer), Yo’reeka κ.α. που για τους ίδιους λόγους δε θυμάμαι! 🙂

Αν θα έπρεπε να βάλω ένα τραγούδι που ταιριάζει θα΄τανε του Νιόνιου το «..να μας έχει ο Θεός γερούς πάντα ν΄ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε βρε…».