Ένα από τα θετικά του ιστολογείν είναι τα νέα ενδιαφέροντα μπλογκς που ανακαλύπτεις τυχαία ή μέσω φίλων βλόγερς. Είναι εξαιρετική τύχη αν κάποιους από αυτούς τους γνωρίσεις προσωπικά και τους εκτιμήσεις, πόσω μάλλον δε όταν γίνουν φίλοι σου. Ευτυχώς είμαι πολύ τυχερή σ’ αυτό.
«Συναντηθήκαμε » με το Γιώργο στο μπλογκ της Μαρίνας το καλοκαίρι του ’10. Θυμάμαι απ΄τα πρώτα ποστ του που διάβασα είχε τίτλο στα ίχνη της ανάγνωσης. Αυτό που με κέρδισε ήταν όμως τα ποστ για το τσαρδάκι του. Μου άρεσε πολύ και μπήκε στη λίστα με τα ιστολόγια που παρακολουθώ . Η δουλειά του είναι μία απ τις επαγγελματικές επιλογές που θα έκανα , αν δεν ήμουν δασκάλα, με κλειστά μάτια. Τον ζήλεψα και ακόμα τον ζηλεύω για αυτό που κάνει και το ξέρει.
Τον Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου πήρε το ρίσκο να καλέσουν με την καλή του μια παρέα μπλόγκερς στο σπίτι του για να τα πούμε από κοντά. Ευτυχώς γι αυτόν είχε απομακρύνει τα παιδιά του. Νομίζω πως του έμεινε αξέχαστη η εμπειρία, όταν στη συζήτηση του πολιτικοκοινωνικού γίγνεσθαι είδε κάποιες αντιδράσεις μου. Φαίνεται όμως πως το ξεπέρασε κάπως, γιατί με ξανακάλεσε σπίτι του μετά από κάνα τετράμηνο με τα παιδιά του παρόντα. Τους γνώρισα καλύτερα οικογενειακώς. Λάτρεψα τα μικρά και κυρίως τον Κ. κι εκτίμησα πολύ την κυρά του, με την οποία ταιριάξαμε σε πολλά :).
Συναντηθήκαμε κι άλλες φορές οικογενειακώς ή με παρέα φίλων βλόγερς σε σπίτια ή αλλού κι άρχισε να χτίζεται η φιλία μας. Είχα τη χαρά να με ξεναγήσει στη βιβλιοθήκη που δουλεύουν κι οι δυο και να φουντώσει η ζήλια μου αλλά κι η εκτίμησή μου.
Τώρα πια η επικοινωνία μας είναι πιο πυκνή βοηθούντων και των κοινωνικών δικτύων αλλά ευτυχώς παραμένει πυκνή και η προσωπική επαφή. Πέρσι το Πάσχα ευτύχησα να δω και το περίφημο τσαρδάκι από κοντά. 🙂
Ο φίλος μου, ο Γιώργος, με στηρίζει όταν η απαισιοδοξία μου βρίσκει πάτο και πέφτω ψυχολογικά, με αντέχει και σιωπά όταν βρίσκομαι εν θερμώ και βγαίνω εκτός εαυτού κάποιες φορές και περιμένει να ηρεμήσω για να συζητήσουμε , με κεντρίζει να διαβάσω κάποια βιβλία που ίσως να απέφευγα (Λέβι) ή ποίηση μετά από καιρό (Αρ.Χιόνη). Έχουμε κάποιες κοινές αναγνωστικές αγάπες, αλλά τον πειράζω που δε διαβάζει πεζογραφία πια και που δε δανείζει τα βιβλία του.
Ο φίλος μου, ο βιβλιοθηκάριος, έχει εξαιρετικές ιδέες για αφιερώματα στα βλογ μας κι αυτό φάνηκε από το πρώτο , για το φόβο, που το θεωρώ εξαιρετικά επίκαιρο 3 χρόνια μετά .Ποτέ δεν του έχω αρνηθεί συμμετοχή σ’ αυτά κι ας γκρινιάζω καμιά φορά, γιατί ο ενθουσιασμός του είναι μεταδοτικός κι έχει γίνει η αιτία να γνωρίσω κι άλλους βλόγερς που εκτιμώ και με τιμούν με τη φιλία τους πια.
Δε θα μπορούσα λοιπόν παρά με χαρά να δεχτώ να συμμετάσχω στις εορταστικές εκδηλώσεις Κατσαμάκεια 2013 , την πρωτοβουλία των Γρηγόρη Στ. , Τσαλαπετεινού και Silentcrossing , που διοργανώνονται με αφορμή τα γενέθλια του εκλεκτού μας φίλου 😀
Στο αφιέρωμα συμμετέχουν οι :
Nefosis και RoubinakiM
Αναγεννημένη 