Μανόλια, μονή Στράχοβ, Χρατσάνι
Λορέτο, Χρατσάνι
Παλιό Δημαρχείο, Χρατσάνι
Ανάκτορο Σβάρτσενμπεργκ (με σγκράφιτο), Χρατσάνι
Είσοδος του Κάστρου
Καθεδρικός Αγ.Βίτου, Κάστρο
ανθρωπόμορφες υδρορροές, Καθεδρικός Αγ. Βίτου, Κάστρο
Παράθυρο του A.Mucha, Καθεδρικός Αγ. Βίτου, Κάστρο
"Χρυσό παράθυρο", Καθεδρικός Αγ. Βίτου, Κάστρο
Σπιτάκι στο "Χρυσό σοκάκι", Κάστρο
"Αλληγορία με κρανίο", Jaroslav Róna, Πύργος Ντάλιμπορ, Κάστρο
Πύργος Ντάλιμπορ (φυλακή), Κάστρο
Άποψη του Μικρού Μέρους απ΄το Κάστρο
Ο Βλτάβα απ΄το Κάστρο
Η γέφυρα του Καρόλου απ΄το Κάστρο
Μπιραρία στο Μικρό Μέρος
Νέα Πόλη
Εστιατόριο "U Kalicha", φημολογούμενο στέκι του Γιάροσλαβ Χάσεκ, Νέα Πόλη
Μουσείο Αντονίν Ντβόρζακ, Νέα Πόλη
Κήπος Μουσείου Α.Ντβόρζακ, Νέα Πόλη
Πλατεία Καρόλου, Νέα Πόλη
Μπιραρία "U Fleku", Νέα Πόλη
Νησί Slovansky Ostrov κοντά στη Νέα Πόλη
"Κτίριο που χορεύει" των Vlado Milunc και Frank O Gehry, Νέα Πόλη
Καραβάκι-εστιατόριο
Εστιατόριο στο νησάκι Strelecky Ostrov κοντά στο Μικρό Μέρος
Εθνικό Θέατρο, Νέα Πόλη
Υπαίθριο μαγαζάκι, πλατεία Βέντσεσλας, Νέα Πόλη
Τις πρώτες δυο μέρες (17 και 18) ο καιρός μας πήγαινε κόντρα, ψιλόβροχο συνεχές και μαύρη συννεφιά. Τα πρωινά ήταν γεμάτα με τις ξεναγήσεις του γκρουπ. Ειδικά η πρώτη μέρα ήταν πολύ κουραστική, λόγω ξενυχτιού. Τ’ απογεύματα λοιπόν έκανα μικρές βόλτες μέχρι να ΄ρθει η ώρα για το (μαύρο) θέατρο και τη νυχτερινή βαρκάδα στο ποτάμι.
Επειδή το Πάσχα των Καθολικών ήταν μια βδομάδα νωρίτερα απ΄το δικό μας φέτος, ακόμα στις δυο κεντρικές πλατείες ( Παλιάς Πόλης και Βέντσεσλας) υπήρχαν ξύλινες παράγκες που λειτουργούσαν είτε σα μαγαζάκια με μικροπράγματα είτε σαν ψησταριές (λουκάνικα κυρίως). Κάποια έψηναν ένα είδος γλυκού ρολού (starοceske trdlo) με αμυγδαλόψιχα, ζάχαρη και κανέλα. Δοκίμασα κι ήταν υπέροχοοοο! 😉
Αναγεννημένη 
Ρενάτα (οι φωτογραφίες σου πολύ καλές) μάς πήρες μαζί σου τώρα πια σ’ αυτό το ταξίδι, να’σαι καλά
προσωπικά μού άρεσε εξαιρετικά κι εκείνη η πρόσοψη τού Παλιού Δημαρχείου στο Χρατσάνι
Θέλω να ξαναπάω φέτος λίγο στο βερολίνο (μού ‘χει λείψει και το αγαπάω) αλλά τώρα πια όταν βρεθώ στη γερμανία δεν θα μού τη γλιτώσει κι η πράγα – τελείωσαν τα ψέματα… πολλά φιλιά
τι τέλειο το Χρατσάνι και το Κτήριο που χορεύει (αυτό δεν το είχα δει).
Φάγατε στο Ου Καλίχα? Ωραίο δεν είναι;
Χάρη, χαίρομαι που σου άρεσαν. 🙂 Κι εμένα μου άρεσε πολύ αυτό και το Σβαρτσενμπεργκ!
Στην πόρτα έχει ενσωματωμένη και μια σιδερένια βέργα ίσαμε μια πήχη, που την έβαλε ο δήμαρχος, γιατί οι γυναίκες συχνά αμφέβαλλαν για το μήκος των υφασμάτων που τους πουλούσαν και ανέτρεχαν εκεί για επιβεβαίωση. 🙂
Κροτούλα μου, αν και φύσαγε πολύ , το θαύμασα. Το ένα κτίριο καλύτερο απ΄ τ΄άλλο. Απ΄το ποτάμι δε το βράδυ φαίνεται αληθινά σαν ζευγάρι χορευτών. 🙂 Ωραίο κι έχουν μεγάλη πλάκα οισερβοτόροι ντυμένοι έτσι! 😀
Κτίριο που χορεύει, αλλιώς «Φρεντ εντ Τζίντζερ» φαντάζεστε γιατί…
σόυπερ φωτογραφίες αγαπητή Ρενάτα!
Θα σκάσω σήμερα από ζήλια, πρώτα η «επιστροφή στη γαλάζια λίμνη» μετά η Πράγα, πόσα να αντέξω η γυναίκα!
Κοκκινομπαλονίτσα, ευχαριστώ! 🙂
ουπσσσσ, συγγνωμη, εκανα λαθος στο μπλογκ.
εγω για της ρενατας πηγαινα αλλα τετοιες φωτο, συνηθως, ΔΕΝ εχει το μπλογκ της ρενατας 😛
y.g.
τι εγινε βρε παιδια; 10 μερες ελειψα και ξεθολωσε το τοπιο; 😆
Μούργο, δεν έχω? 😛 Καλάάάά…
Όταν λείπεις ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ το τοπίο! 😛
Σου ρε Μούργε, που εμφανίστηκες πάλι και βρόμισε ο τόπος!
Καλά, εντυπωσιάστηκα πολύ με τις ανθρωπόμορφες υδρορορές. Πανέμορφη πόλη! Και η μανόλια, σκέτο ποίημα. 🙂
Α, και να μην ξεχάσω να πω ότι αυτό το γλυκό που περιγράφεις, πολύ το ζήλεψα 😉
Κροτάκι μου, άστον! Του ΄φερα εγώ μια ισπανική μπότα απ΄το Ντάλιμπορ- στη ζούλα- που θα του πάει μούρλια!! 😆 😆
Αλεπού μου, ήταν οι μόνες ανθρωπόμορφες. Οι υπόλοιπες ήταν ζώα έτοιμα να ορμήξουν. Ρώτησα την ξεναγό , το γιατί (είχα κι απορίες τρομάρα μου!) και μου είπε ένα γενικό σχόλιο πως ο Καθολικισμός, που τους επιβλήθηκε με τη βία απ΄τους Αυστριακούς μετά τον Τριακονταετή πόλεμο, χρησιμοποιούσε κυρίως το φόβο. Εμένα μου θύμησαν τα λούκια τη μαύρη γλώσσα όσων πάσχουν από πανώλη (είχε και στήλη σχετική στο Στράχοβ κι αλλού). Μέσα στον Αγ. Βίτο έχω όλα τα βιτρό φωτογραφήσει. Αλλά πόσες πια να βάλω?
Όσο για το γλυκό(που αδυνατώ να προφέρω) , επειδή θυμήθηκα να το φωτογραφήσω αφού το ΄φαγα, δες : εδώ .
Μιαμ! Αυτό έχω μόνο να δηλώσω και ο νοών νοείτω !!! 😉
Αλεπού μου, ακριβώς! 😉
Όλες να τις ανεβάσεις, όλες !
Καλά, το ένα κτίριο ομορφότερο από το άλλο … Πήρε φωτιά η μηχανή Ρενάτα ! Εύγε ! Φανταστικές φωτό, φανταστικό μέρος … 🙂
Ρενάτα μου θα πρέπει να ανταλλάξουμε τα παραμύθια μας! Η Πράγα σου, εξαιρετική! Μήπως ήρθε η ώρα και για εκείνο το κειμενάκι που μου χρωστάς από ποοοολύ παλιά, λέμε τώρα! Για να βάλουμε και φωτό Πράγα υπέροχη, ναι? Με κάνεις να θέλω να πάω επειγόντως! Αλλά πρώτα θα πρέπει να βγω από το παραμύθι που ζω! Φιλιά, Ρενατάκι! Και φυσικά, εύγε! (εδώ λέω εύγε, για ό,τι δεν το αξίζει πολύ! Οχι για το δικό σου το αριστούργημα! Καλέ στώσου να γράψεις ταξιδιωτικό με τόσες συγκλονιστικές πια φωτό! Για σκέψου, ε?)
Aura μου, θ΄ανεβούν οι περισσότερες σιγά σιγά, γιατί με τόσα εραλδικά οικόσημα (στο Μικρό Μέρος) και τόσες διαφορετικές λάμπες δρόμων (την ψώνισα μαζί τους! 😉 ) θα βαρεθείτε να βλέπετε Πράγα! 😛
Άλεφ μου, ανυπομονώ ν’ ανταλλάξουμε!:) Μετά από τρία χρόνια εδώ νομίζω πως μπορώ πια να στο γράψω το κείμενο. Για ταξιδιωτικό δεν είμαι άξια.Κι εγώ τον οδηγό ακολουθούσα κι οδηγίες φίλων! 🙂
Ωραιότατες φωτογραφίες! Εύγε!
Καλό βράδυ!
Αείποτε, σας ευχαριστώ θερμά! 🙂