Σαν παραμύθι

49 Σχόλια

mytilhnh.jpgΠριν από 21 χρόνια το ένα απ΄τα δυο πρόσωπα της ιστορίας βρέθηκε μακριά απ΄το σπίτι της για πρώτη φορά. Εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά σ΄ένα νησί στα Β.Α. του Αιγαίου, ξακουστό απ΄τ΄αρχαία χρόνια, φοιτήτρια.

Οι παρέες της περιορίζονταν στην αρχή στις συγκατοίκους της και στους συντρόφους. Μα ναι!Ήταν μέλος μιας πολιτικής νεολαίας (ΚΝΕ). Με 3 απ’ αυτούς, 2 αγόρια κι ένα κορίτσι δέσανε και σαν φίλοι και με τον καιρό ήταν σαν αδέρφια!

Είχαν κοινές αγάπες όπως: το θέατρο (πυρήνας της θεατρικής ομάδας) , τη μουσική (εκτός της Jazz), τα βιβλία, τις ταινίες (με δανεικό βίντεο κάνανε ολονύχτιους μαραθώνιους ταινιών) και συμπαραστέκονταν ο ένας στον άλλο στις δυσκολίες.

Το ένα αγόρι ήταν λίγο μεγαλύτερο. Είχε τελειώσει μια άλλη σχολή και είχε δώσει κατατακτήριες στη δική τους! Κόλλησαν πιο πολύ σαν ανακάλυψαν μια κοινή τους αγάπη: τον ποιητή Ν. Καββαδία. Μια βραδιά που τραγουδούσαν μελοποιημένο απ΄το Θ.Μικρούτσικο κι ήταν οι μόνοι που ήξεραν ως το τέλος «το πειρατικό του Κάπτεν Τζίμη».

Μετά από δυο χρόνια η σχολή τέλειωσε και σκόρπισαν. Πού και πού μέχρι πριν 13 χρόνια βλέπονταν όλο και πιο αραιά. Μετά το κορίτσι άρχισε να διορίζεται μακριά σε δυσπρόσιτα σχολεία και χάθηκε με τους υπόλοιπους. Δε σταμάτησε όμως να τους σκέφτεται!

Και να! Στα μέσα στης προηγούμενης βδομάδας, παραμονή μιας δύσκολης μέρας, διάβασε ένα σχόλιο σε γνωστό μπλογκ και αμέσως σκέφτηκε τον κολλητό της. Ακολούθησε το ίχνος και όλα έδειχναν πως ήταν αυτός. Για σιγουριά άφησε ένα κωδικοποιημένο σχόλιο και ήρθε η επιβεβαίωση!

Με μεγάλη μου χαρά σας παρουσιάζω τον κολλητό μου, που παραμένει αμετανόητος και τον χαίρομαι γι αυτό!

Θάνος Μικρούτσικος «Εφτά νάνοι στο SS Cyrenia»

Υ.γ. Αν δεν ήταν το ποστ του Αλλού, δεν ξέρω αν και πότε θα εύρισκα τον χαμένο μου αδερφό! Ναι, έγινα μελό, ρετρό και έχω συγκινηθεί φοβερά, απ΄όταν μιλήσαμε και μ’ αφορμή το ποστ, που θυμήθηκα ευτυχισμένα χρόνια!

Η φωτογραφία (μαχαίρι στο νερό) είναι από δω.

49 thoughts on “Σαν παραμύθι”

  7. aa-duck

    ΜΑ-ΓΙ-ΚΟ renataki απλά ΜΑ-ΓΙ-ΚΟ!
    Γεια σου αδέλφι της ρενάτας!
    αυτό περιμέναμε χθες για de-code? 😉
    πάντα τέτοια να ‘χουμε!!!!

    (1 αααχ γουεμπ δυο τι μι φκιανσ)
    (2 ωραίος δεν είναι ο μούργος άμα ντρέπεται; :mrgreen: )

    Απάντηση ↓
  11. diastimata

    Πριν δυο βδομάδες ο Νοέμβριος( αυτός, μάλιστα, βρήκε παλιά αγάπη), τώρα εσύ…
    Άντε να δούμε ποιος άλλος θα συνδεθεί με το παρελθόν!
    Ή είσαι τυχερή, ή μικρός είναι ο κόσμος (ή και τα δύο)!

    Χαίρομαι για σένα…

    Απάντηση ↓
  14. ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ

    «Μόλις έβαλαν τις φωτιές έτρεξα προς το λιμάνι να σας βρω. Σας είδα που ανεβαίνατε στο πλοίο. Όρμησα πάνω στις σκάλες που ανέβαιναν. Ένας ναύτης με χτύπησε στο κεφάλι κι έπεσα στη θάλασσα. Από τότε δε θυμόμουν τίποτα. Μέχρι προχθες….»

    Όπως βλέπετε, άρχισα να γράφω το σενάριο. Το έργο είναι βασισμένο στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας με πρωταγωνιστές το Νίκο Μελαχρινόπουλο και τη Μάρθα Κλαίει στο λιμάνι του Ισμίρ.
    Λέω «επιστημονικής φαντασίας» επειδή, σύμφωνα με την ιστορικό Μ. Ρεπούση, ποτέ στο λιμάνι του Ισμίρ δεν υπήρξε τίποτα παραπάνω από «συνωστισμός» και μερικές ψιλές από κείνους που δεν είχαν εισητήριο.
    όχι που δεν θάχε και πολιτικές προεκτάσεις το σενάριο 🙂

    @ Allu Fan Νικολούλη: Μια γειτόνισα έχασε το σκυλάκι της. Να στείλει σχόλιο ή δεν ασχολείσαι με τέτοιες έρευνες;

    Απάντηση ↓
  15. renata Post author

    Καλό μήναα!

    @ Μούργο, έέέέτσι μπράβο!

    @Παπί μου, αχ αυτό το web! 😉
    Ψιτ! Τα σήματα (Μορς) τα ΄ξερα απ ΄το μπαμπά μου (ήταν στις διαβιβάσεις φαντάρος)! Όχι, τ’ αδέρφι μου το βρήκα στο τσακ κι αυτό μ΄έγραψε ως KGB και βρήκε ο Μούργος και κορόιδευε! 😉
    Όσο για το μουσμουλόμουργο, «βγήκε η ντροπή στο δρόμο κι αναμπαίζει τους διαβάτες» !

    @Αλλού, σου απάντησε μια χαρά ! 😉

    @Αείποτε, μας τα κάνει αυτά και ξεχνάμε τ΄άλλα! Χαλάλι της! 🙂 Δεν πειράζει! Έτσι γίνεται υπέροχη!

    @Λαχανάκι μπουκλωτό, όταν είναι ευτυχισμένο, ναι! 😉

    @Διαστήματα, μήπως η σειρά σου? 😉 Είμαι τυχερή γιατί ο κόσμος είναι μικρός, αλλά είμαι και διορατική και καλός άνθρωπος επίσης ! 😀

    @Αλεπού μου, σ΄ευχαριστώ! Θα προσέχουμε! 😉

    @Αδερφέ μου, έγραψεεεεεεεεες! 😆

    Θυμήθηκα που όταν ανοίγαμε τηλεόραση με τ΄άλλα κορίτσι και πιάναμε τουρκικά κανάλια και σκάγαμε στο γέλιο βλέποντας τα δακρύβρεχτα δικά τους με δικό μας υποτιτλισμό! 😆 😆 😆

    @Γιωρίκα, πέρα του ότι είσαι ζαβολιάρης, το σκέφτηκες καλάάά?
    Εγώ μια «κουλτουριάρα» που λέει κι η αδερφή μου (πιο «λαϊκά» γούστα έχουσα) να κρίνω αφίσα σκυλέ? Τους έθαψααααααα! 😈 😈

    Απάντηση ↓
  18. renata Post author

    Κροτ-άκι μου, put the blame on him! 😉
    Το ξέρω πως για το Ρόδι μας μιλάς ! 😀
    Αμ εγώ! Σμααατς!

    Μεγαλειοτάτη μου, αδικείσαι στα Νομικά. 😛 Διαφήμιση να σπουδάσεις! 😀

    Απάντηση ↓
  19. imikrimarika

    Ζηλεύω να πάρω και εγώ σειρά!!!Άντε για να μην γκρινιάζουν μερικοί μερικοί ότι έχει κλείσει ένας κύκλος. Ορίστε που άνοιξε ένας καινούργιος !

    Απάντηση ↓
  22. ritsmas

    Είναι άραγε από εκεινες τις βαθιές σχέσεις που παραμένουν αναλλοιωτες στο χρόνο ; Δεν ξέρω. Φταίει το φοιτηταριό, φταίει το Κόμμα ; Και ποιός είναι ο βαθμός ευθύνης του ΑΛΛΟΥ ;
    Οσο για το Νατασσάκι, γιατί επιμένει τόσο με τη μαρκόνισα ; Απωθημένο νεανικό , φαντάζομαι.
    Οι φιλίες , όταν χτιζονται με το μυστρί της νεανικότητας έχουν άλλη ομορφιά. Το θέμα ειναι πόσο αντέχουν στη σημερινή πραγματικότητα ; Ελπιζω στην προκειμένη περιπτωση να μη συμμετεχει ο χρονος στην παρεα. Να κάτσει στ αυγά του
    Καλημερα Ρενατάκι. Χαιρομαι που είσαι τοσο χαρούμενη

    Απάντηση ↓
  23. renata Post author

    @Μικρή Μαρίκα, στο εύχομαι! Ανοίγουν διαρκώς αρκεί να ΄χουμε τις αισθήσεις μας σ΄επιφυλακή και την καρδιά μας ανοιχτή!! 🙂

    @Θαλασσινή μου, όντως! Καλό μήνα να ΄χουμε! 🙂 Φιλιάά

    @Απασχόληση, το ΄χω υπόψη!

    @Ρίτσα μου, καλησπέρα!Το ΄χω σκεφτεί κι εγώ αυτό!
    Είναι που είμαστε ανοιχτοί να ρισκάρουμε, να δεθούμε (νιάτα=τόλμη) . Η συντροφικότητα (μέσα ή έξω απ΄το Κόμμα) δένεται πιο εύκολα, όταν είσαι μακριά απ’ το σπίτι και φτιάχνεις τη δεύτερή σου οικογένεια!
    Εννοείται πως ξεδιαλέγεις αυτούς που νιώθεις πιο κοντά(εκλεκτικές συγγένειες)! 😉
    Αναλλοίωτες? Ο χρόνος τροποποιεί τη θέση απ΄την οποία βλέπουμε τα πράγματα, δηλαδή την οπτική μας, αλλά δεν αλλάζει τον πυρήνα μας. Την άδολη αγάπη για τον άλλο, με τον οποίο έχεις συνυπάρξει σχεδόν όλη μέρα σε μια έντονη περίοδο της ζωής σου, ειδικά όταν περνά μέσα από ένα τέτοιο πρίσμα (εδώ παέι το Κόμμα). Όταν μοιράζεσαι ένα όραμα, ανεξάρτητα του πως μπορεί να εξελιχθεί!
    Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά! Μ’ αυτούς τους ανθρώπους έχουμε συνδέσει το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μας και τους έχουμε φυλάξει στην καλύτερη θέση, στην καρδιά μας!! 😉
    Κι αν μεγαλώσαμε, μέσα μας παραμένουμε οι έφηβοι των 18-19 χρονών! 😉 Μένει η καρδιά μας νέα! 😀

    Απάντηση ↓
  26. renata Post author

    Ελένη μου, φυσικό είναι! 😉
    Θα τους δώσω, αν και νομίζω θα απαντήσει κι ο ίδιος κάποια στιγμή! 🙂

    Φεγγαρένια, όχι μωρέ έχουν γίνει και συνεχίζουν να γίνονται! Όπως για παράδειγμα έχουν πληθύνει οι άνθρωποι που θεωρώ οικογένεια, πλέον! 😉
    Είχαμε και γεννητούρια πρόσφατα σ’ άλλο μπλογκ! 🙂

    Απάντηση ↓
  28. alkyoni

    είδες πόσο κι εδώ στο διαδίκτυο μικρός είναι αυτός ο κόσμος;;
    ταυτόχρονα και τόσο μεγάλος που δεν έρχεσαι ποτέ σου να με βρεις και ναι ναι ναι γκρινιάζω!!!!!!!!!!
    😦

    Απάντηση ↓
  30. renata Post author

    Καλημέρα, Άννα! Έτσι όπως τα λες! 🙂

    Παραπονιάρα Αλκυόνη, ποιος κατεβαίνει στην Αθήνα και δεν παίρνει τηλέφωνο (εγώ δεν έχω το δικό σου να βρεθούμε? Εεεεεεε? 😕

    Ψιθυράκι, κι όμως γίνονται! 😉 Ναι, ήταν! Δεν πειράζει, να ΄σαι καλά!! 🙂

    Απάντηση ↓
  31. ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ

    «Θυμήθηκα που όταν ανοίγαμε τηλεόραση με τ΄άλλα κορίτσι και πιάναμε τουρκικά κανάλια και σκάγαμε στο γέλιο βλέποντας τα δακρύβρεχτα δικά τους με δικό μας υποτιτλισμό!».

    Ρε τι μου θύμισες τώρα! Θα το πω για να το θυμηθείς και να γελάσουν οι υπόλοιποι:

    Νύχτα του τελικού Ευρωμπάσκετ. Το παρακαλουθούμε σε μια ασπρόμαυρη τηλεόραση στου Σωτήρη. Όλα τα γνωστά ρεμάλια. Θέλει 6 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη. Το σκορ 101-101. Φάουλ στον Αργύρη (ένας είναι ο Αργύρης). 1+1 βολή. Και τότε…
    Μπλακάουτ στη γειτονιά. Πανικός. «Ένα ραδιάκι ρε παιδιαααα» Μέχρι να γίνουν όλα αυτά. Ακούμε φωτοβολίδες από το λιμάνι, κόρνες. «Νταξει το πήραμε» λέμε «αλλά τι έγινε;».
    Σε λιγα λεπτά το ρεύμα έρχεται. Βλέπουμε το Γιαννάκη να σηκώνει το κύπελο. Όλα καλά; Όχι ακριβώς. Θέλουμε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να δούμε τις βολές Αργύρη.
    Η ΕΡΤ τόχει ρίξει στους πανηγυρισμούς και τις δηλώσεις. Τότε πάμε στο TRT στο οποίο μόλις αρχίζει ο αγωνας (μαγνητοσκόπηση). Τρώμε στη μάπα ξανά το παιχνίδι προσπάθόντας να καταλάβουμε ότι ο Κριστοδόλο είναι ο Φάνης, ο Ιάνακης είναι ο Γιαννάκης και ο Γιονάο είναι ο Μέλος Ιωάννου.
    Κι όλα αυτά για 6 » Όχι που θα το χάναμε.

    Έχουν ζήσει άλλοι φοιτητές τέτοιες κακουχίες;

    Απάντηση ↓
  32. renata Post author

    Πως δεν το θυμάμαι! Τι λαχτάρα ήταν αυτή!!
    Εγώ ήμουνα σε μια αυλή (με ποιους δε θυμάμαι) και το βλέπαμε! Θυμάμαι που ΄χασα τον κόσμο γι α λίγο πάνω στο 101-101 κι όταν συνήρθα πανηγυρίζαμε! 🙂

    Ο Αργύρης ήταν η μορφή του αγώνα τελικά! 😉

    Απάντηση ↓
  34. Mαριλένα

    Kιεκειπουνομιζειςπωςεισαιμονη, χαμογελάς και βλέπεις, πως όχι 🙂
    Με μια απλη καθυστέρηση (ποσων πια χρόνων) βρίσκεις ξανά αυτό που είχες.
    Και καλύτερα τωρα, ε;
    Πολύ καλύτερα 🙂

    Απάντηση ↓
  36. renata Post author

    Βιτα Μι, μακριά η αχώνευτη από μας! 🙂

    Μαριλένα μου, ακριβώς έτσι!;) Πολύ πολύ καλύτερα! 😀

    Βασίλη μου, ευτυχώς έχει κι αυτές τις στιγμές! 😉
    Έχει κι άσχημα βέβαια! Αλλά με μικρές ή μεγάλες αβαρίες μαθαίνουμε και διαλέγουμε να μένουμε στα όμορφα! 🙂

    Απάντηση ↓
  37. ritsmas

    ρενατάκι ,καλημερα καλό μου. Ηθελα να δεις το σχολιο της Ευαγγελίας στο ποστ μου για το περιβάλλον,( το τριτο, κατα σειράν , προηγειται το ΠΑΣΟΚ και τα ΖΩΑ), γιατί πρέπει να διαδώσουμε το πρόβλημα της Θηβας και της Βοιωτίας και να δούμε πώς μπορούμε να ταρακουνήσουμε τα υπουργεία.
    Σ ευχαριστώ Ρενατακι μου, στο ζητω ως χαρη

    Απάντηση ↓
  40. ralou

    ρενάτακι, είναι τόσο καλό να ξαναβρίσκει κανείς παλιούς φίλους!
    Σαν να γυρνάει η ζωή πίσω, εκεί που κόπηκε η επαφή και συνεχίζεται από εκεί που είχε μείνει.

    Απάντηση ↓
  42. kyriayf

    αδερφούλα μου!!!

    ελαφρώς «φευγάτη»….
    (ο «ιός» Παύλος ξαναχτύπησε τηλεφωνικώς…
    κραααταααάωωω γεράααααα— όμως— ακόμα!!!)

    έτσι άργησα… πολύ!!!!
    :shy:

    χάρηκα με το «παραμύθι»…
    και την «αντάμωση»….

    πολύ- πολύ…

    θα τον διαβάσω τον «αμετανόητο»….

    μνήμες γλυκές…

    σε φιλώ 😉

    συγνώμη 😦

    Απάντηση ↓
  43. renata Post author

    Ραλούκα μου, ναι είναι ωραίο να ξαναβρίσκεις ανθρώπους με τους οποίους μοιράστηκες τη νιότη σου! Φιλιάά, καλή μου (και στα πατουσάκαι! 🙂 )

    Τασσούλα, της δίνω μωρέ συνέχεια. Χτες βράδυ όμως δεν ήθελε, είχε πεισμώσει με τη μαμά της! 🙂

    Αδερφούλα, άστο ρημάδι να χτυπάει! Μην το σηκώνεις! Κράταα! Είδες τι ωραία που συνεχίζει να μας εκπλήσσει η ζωή καμιά φορά! 😉 Φιλιάά

    Απάντηση ↓
  44. ritsmas

    Ρενατάκι, στο μυαλό μου εφτιαχνα την ιδεα να βρεθούμε στην παρουσιαση του βιβλίου του Μαμαλουκα, την Τεταρτη, στον Ιανό, αλλά ξέρω ότι τελευταία στιγμή δεν θα τα καταφέρω, γιατί τελειωνω αργά και θελω να παω σπιιιτττττιιιιιι μου μωρε,
    Θα δουμε , ομως/

    Απάντηση ↓
  46. Rizobreaker

    Λίγο καθυστερημένα το διάβασα, αλλά δεν έχει σημασία!! Ωραία ιστορία!!! Είδες τελικά τι κάνει η τεχνολογία? Από ένα σχόλιο σε ποστ βρήκες τον παλιό σου φίλο!!
    Αα ρε Αμετανόητε!! Είδες τι καλά κάνει η ΚΝΕ?? Ωραίες φιλίες…

    Απάντηση ↓

Αφήστε απάντηση στον/στην renata Ακύρωση απάντησης

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.